W matni strachu recenzja

W idealnym świecie czytałabym serie tom po tomie, ale w praktyce to niemożliwe, a autorzy tego nie ułatwiają, bo najpierw zapowiadają trylogię, a potem nie mają oporów, by dopisywać kolejne części. Pewnie doskonale wiecie, kogo mam na myśli. Ale żeby nie było, że tylko narzekam, to akurat fakt, że po latach powstała kontynuacja mojego naukochańszego cyklu z Kubą Sobańskim, wprawił mnie w euforię. I skoro doszliśmy w ten sposób do Adriana Bednarka, to muszę przyznać, że z lekturą "Zapomnianego" specjalnie czekałam na wydanie drugiego tomu, by móc przeczytać je razem, ale po pierwszym zwyczajnie wymiękłam. Potrzebowałam przerwy, sięgnęłam po dwie inne książki, a jedna była nawet zupełnie spoza kręgu moich "normalnych" zainteresowań, to pomogło mi uspokoić się po ekstremalnych emocjach, które zaserwował mi ulubiony autor za pośrednictwem Patryka Kamińskiego i przystąpić do poznawania jego dalszych losów z chłodną głową.
Żałuję, że nie mogę się odnieść do treści tej powieści, zwłaszcza że podobała mi się bardziej niż pierwsza część, ale nie chcę nikomu jej zaspojlerować, a nie dałoby się tego niestety uniknąć, skupiając się na wydarzeniach z tego tomu, co widać po opisie, w którym moim zdaniem zdradzono za dużo. Mam nadzieję, że nikt nie wpadnie na pomysł, by sięgnąć po tę książkę jako pierwszą, bo to zdecydowanie jedna z tych historii, które trzeba poznać od początku, by móc w pełni docenić to, co przygotował autor.
O ile pierwszy tom miał w sobie w moim odczuciu coś z horroru, zahaczał o naprawdę ekstremalne przeżycia bohaterów i momentami był zwyczajnie obrzydliwy, to ten przypominał mi te porywające thrillery, które sprawiły, że zachwyciłam się kiedyś twórczością Adriana Bednarka. Przyczepiłabym się jedynie do zakończenia, bo uważam je mimo wszystko za szczęśliwe i jak na mój gust zbyt otwarte. Z drugiej strony, świadczy to o tym, że autor ciągle się rozwija i próbuje nowych rozwiązań, a to zawsze jest warte docenienia, nawet jeśli nie jest to kierunek, który nam się podoba.
"Zapomniany. W matni strachu" to kolejna świetna książka w dorobku Adriana Bednarka. Nie będzie to moja ulubiona seria, bo Kuba Sobański jest nie do przebicia, ale będę ją dobrze wspominać, bo doświadczyłam dzięki niej nowych czytelniczych emocji.
Moje 9/10.