Recenzja książki Belcanto

Ann Patchett "Belcanto" przełożyła Anna Gralak,

Nie czytałam do tej pory tak chwalonego "Domu Holendrów" autorki, ale jeśli są choć w odrobinie tak dobrą książką, jaką było "Belcanto", czeka mnie kolejna świetna czytelnicza przygoda.

Nie sadziłam, że rozciągnięte na parę miesięcy losy kilkudziesięciorga zakładników oraz ich oprawców, zamkniętych na terenie niewielkiej willowej posiadłości będą tak emocjonujące. Ile na tak niewielkiej przestrzeni może się dziać rzeczy, w jaki sposób potrafią zmieniać się relacje międzyludzkie, jak wiele tajemnic da się ukryć, a ile kolejnych ujawnić, powierzając je innym osobom. Niewiarygodnie doskonałe wręcz okazało się zawarcie tego wszystkiego w wydawałoby się niespiesznej, a jednak trzymającej w nieustannym napieciu, akcji, stworzenie historii urzekającej jednocześnie liryką, którą w nieustający sposób koi słyszana zewsząd muzyka i podsycanej umiejętnym budowaniem napięcia. Niczym w dobrej powieści psychologicznej bądź w kryminale, który docenia się z uwagi na liczne zwroty akcji.

Zahipnotyzowała mnie akcja "Belcanto", zaskoczyły budujące się pomiędzy bohaterami relacje oraz powstające coraz silniejsze więzi. Również i ja dałam się zwieść syndromowi sztokholmskiemu, zastanawiając się, gdzie zaczyna się i kończy ludzka wolność oraz jak cienka może być kreska wyznaczająca role oprawcy i ofiary. Wreszcie jaką ważność i wymowę dla zamkniętego na wiele miesięcy człowieka mogą mieć wypowiadane słowa, wykonywane gesty i wszystko to, co wydawałoby się, tak niewiele znaczy.

Konstrukcją akcji zawartej na tak niewielkiej powierzchni, obracającej się w grupie osób, które poznajemy od samego początku, wreszcie zawierającej podobną liryczną wrażliwość i umiejącej do samego końca utrzymać czytelnika w napięciu, "Belcanto" przypomniało mi nieco 'Dżentelmena w Moskwie" Amora Towlesa.

"Czas ledwie zdołał popchnąć drugą wskazówkę na zegarze, a spójrzcie, ile osiągnięto – czy to możliwe, że minął tylko tydzień? Przejście od szturchania lufami do zamknięcia większości broni w szafce na szczotki powinno zająć co najmniej rok, lecz porywacze już wiedzieli, że zakładnicy nie zorganizują Powstania, zakładnicy zaś wiedzieli, albo prawie wiedzieli, że terroryści ich nie zastrzelą." Dajcie się uwieść i zaskoczyć historii "Belcanto".