Bielma recenzja

Tym razem Kosma rusza w Bieszczady do Bielm, by przyjrzeć się okolicznościom śmierci pewnego księdza, który miał zbadać prawdziwość objawień w tym miejscu. Tam poznaje samozwańczego proroka Samuela, a śledztwo zaczyna przybierać nieoczekiwany obrót. Czy ta śmierć była przypadkowa? Czy we wsi na końcu świata naprawdę dzieją się cuda?

Autor troszkę kazał nam poczekać na dalsze dzieje Kosmy, ale zdecydowanie było warto! Cała kryminalna intryga została tak misternie zbudowana, że czytelnik po prostu nie może się od niej oderwać, czuje się niejako przyspawany do tej fascynującej opowieści. Cieszę się, już wybrałam tę lekturę na dzień wolny, gdyż nie wiem, jak bym wytrzymała te godziny w pracy, w niewiedzy jak dalej potoczą się losy głównych osób biorących udział w tym niesamowitym spektaklu, który rozegrał się na kartkach tej powieści. Akcja płynie wartko niczym górski strumień, zwroty akcji zaskakują, natomiast sam odbiorca nie może się powstrzymać przed wybuchami niekontrolowanego śmiechu. Bohaterowie są bardzo wyraziści i mocno zapadają w pamięć, a duet Kosmyk & Kacpejro to po prostu majstersztyk w wykonaniu twórcy. Obaj trafili do grona moich ulubionych postaci literackich.

Michał często w swoich książkach sięga po dość kontrowersyjne tematy. Tym razem również tak było, a na pierwszy ogień poszedł temat Kościoła, wiary i grzechów. Możemy na przykład poznać cały szereg przewin trawiących kler. Zostajemy też przez niego poniekąd zmuszeni do refleksji nad naszym stosunkiem do religii bądź tzw. "cudów".

Ta lektura porusza również kwestię akcji "Wisła" , która została przeprowadzona pod koniec lat '40 XX wieku przeciwko UPA i polegała na masowym wysiedleniu całych wsi oraz rozproszenia ludności cywilnej z terenów południowo-wschodniej Polski. Pomyślcie jak ciężko musiało być tym ludziom, kiedy dowiedzieli się, jak mało mają czasu na spakowanie swojego dobytku i jak nieliczny bagaż mogą ze sobą zabrać. Ja wprost nie wyobrażam sobie targających nimi emocji, tego ładunku gniewu, frustracji, rezygnacji czy poczucia niesprawiedliwości.

Pisarz znów udowadnia nam, iż ma ogromny talent do snucia interesujących historii, tworzenia błyskotliwych dialogów, a jego wyobraźnia praktycznie nie ma granic. Natomiast tym, co zawsze urzeka mnie w jego pozycjach jest niezmiennie niesztampowe poczucie humoru. Chodź czasem cyniczne, bywa niepowtarzalne tak bardzo, że ciężko go pomylić z innym twórcą. Polecam Wam gorąco – nie pożałujecie a łzy śmiechu będą się lały strumieniami. Ci, którzy jeszcze nie mieli okazji w ogóle poznać Kosmy we "Wnykach", niech się tym nie martwią, gdyż obie te pozycje można czytać niezależnie od siebie. A dla miłośników twórczości Michała dorzucę ciekawostkę, iż już na początku przyszłego miesiąca będzie premiera jego kolejnej książki "Osada".