Niżyński Bóg tańca recenzja



· Jakie to wspaniałe, że istnieją różne nagrania i na nich przedstawienia baletowe. Dzięki temu balet przestał być ulotną sztuką znaną garstce wybranych i stał się ogólnodostępny. Jest to jedna z najbardziej kosmopolitycznych sztuk pięknych, gdyż nie trzeba znać żadnego języka obcego aby ją pojąć. Jednak nie byłoby baletu jaki znamy gdyby nie Niżyński i Diagilew. To oni stworzyli spójne widowisko, gdzie ważne oprócz popisów technicznych tancerzy, a głównie tancerek są: akcja dramatyczna, muzyka, scenografia i choreografia. Tancerz stał się równoprawną częścią tego widowiska, a nie służył jedynie do podnoszenia partnerki. Tancerze oprócz techniki musieli nauczyć się gry aktorskiej, aby za pomocą tańca przekazywać emocje. Powstał nowoczesny balet. Tą właśnie historię powstawania współczesnego baletu, jak i historię życia Wacława Niżyńskiego i Siergieja Diagilewa przedstawia autorka. Kim był Niżyński, jedna z największych legend XX-wiecznego baletu, nazwany „Bogiem tańca”. Jego taniec jest dla nas tajemnicą, znamy go z opisów przedstawień i ze zdjęć. O sobie pisał: „Jestem chrześcijaninem, Polakiem i wyznawcą wiary katolickiej. Jestem Rosjaninem, gdyż mówię po rosyjsku... Moja matka mieszka w Rosji. Jest Polką, ale mówi po rosyjsku.” Jego światem był taniec i tylko w tym świecie potrafił się poruszać. Nie potrafił się poruszać w świecie rzeczywistym. Gdyby nie Diagilew, wizjoner baletu, nie wiadomo jakby się potoczyły jego losy. Razem stworzyli coś pięknego i nowego, a także kanon współczesnego baletu. Przyczyniło się też do tego sukcesu wiele znanych osób. Jedną z ważniejszych był Igor Strawiński kompozytor wspaniałych baletów do których choreografię stworzył Niżyński.
Lucy Moore napisała świetną biografię Niżyńskiego, a także jego otoczenia wykorzystując olbrzymią ilość źródeł, które traktuje krytycznie. Przedstawiła obiektywnie postać Niżyńskiego. Opisała jego wzloty i upadki, skandale które go nie opuszczały i ostatni, najsmutniejszy okres ,jego chorobę. Jest to biografia, którą się pochłania i nie jest zbiorem suchych faktów, ale razem z bohaterem przeżywa się najważniejsze chwile jego życia.
Gorąco polecam.