Recenzja książki Królestwo

Kocham skandynawskie klimaty a "Królestwo" przywodzi na myśl wielowątkowe gawędy Kinga oraz prozę Chmielarza, który jak nikt potrafi boleśnie rozgrzebywać jatrzące się rany. Obu uwielbiam a tą powieścią Nesbø dołączył do ich grona. Nie da się pozostać obojętnym wobec takiej historii.

Dwóch braci spotyka się po piętnastu latach. Starszy, Roy pozostał w rodzinnym domu a młodszy, Carl wyruszył w świat. Teraz powraca, by otworzyć ekskluzywny hotel.

Ich ponowne spotkanie przywołuje traumatyczne przeżycia z dzieciństwa. Jeden z braci dopuszcza się morderstwa, chcąc zatrzymać spiralę przemocy, nie przypuszcza, że tym samym, zapoczątkował nowe, tragiczne w skutkach wydarzenia, od których nie ma ucieczki.

Uwielbiam kryminały z rozbudowanym wątkiem obyczajowym, gdzie zbrodnia to zaledwie jeden z elementów niezwykle skomplikowanej układanki jaką jest życie. To głęboka i tragiczna opowieść. Każde zdanie, aż wibruje od skrzętnie ukrywanych emocji. Jestem pełna obaw czego przyjdzie mi się dowiedzieć, a gdy już wiem - nie potrafię powstrzymać łez.
Wszystkie wydarzenia, te obecne i te z przeszłości poznajemy z perspektywy Roya. To niesamowicie złożona postać, trzymający się na uboczu, małomówny, lojalny wobec rodziny, o żelaznych zasadach moralnych. Z pokorą i w ciszy znosi fałszywe oskarżenia, bo to lepsze od ciągłego poczucia winy i wstydu. Pokochałam tę postać, lecz przeklęłam jego los.
Doskonale oddano gęsty klimat małej, zamkniętej społeczności z całą plejadą najdziwniejszych, ale i najpodlejszych charakterów.

"Dziecko wierzy, że wszystko, co robią rodzice, jest dobre, prawda? Ale ona pamięta też, że kazano jej utrzymywać to w sekrecie. Czy więc jakaś jej część nie rozumiała, że to jednak nie jest właściwe? A ponieważ dotrzymywała tajemnicy, ponieważ lojalność wobec rodziny jest ważniejsza od lojalności wobec Boga i lensmana, to dziewczyna bierze na siebie część winy. A kiedy się ma szesnaście lat, to może łatwiej znieść ciężar, jeśli przekona się samą siebie, że się na to zgodziła".

Dojrzała, świadoma i inteligentna proza, momentami sprawiająca wręcz fizyczny ból,
pokazująca, że z niektórych więzów nie sposób się wyzwolić. Zakończenie zmiażdżyło me serce 💔