Recenzja książki Nie odpuszczę

W poprzednim roku twórczość Diany Brzezińskiej okazała się dla mnie nie lada odkryciem. Całym sercem pokochałam serię z Krystianem Wilkiem i Adą Czarnecką i z radością zdecydowałam się na przeczytanie najnowszej serii o prokurator Gabrieli Sawickiej. "Nie odpuszczę" to drugi tom tej serii. Jak wypadł w świetle innych książek Diany Brzezińskiej?

Muszę przyznać, że tym razem spotkał mnie pewien zawód. Może zawód to zbyt duże słowo, ale czekałam ciągle, aż wydarzy się coś nowego, coś, co mnie naprawdę zaskoczy. Tymczasem mimo że książki Diany Brzezińskiej czyta się z ogromną lekkością, w przypadku tej części nie wystąpił u mnie zbyt wielki entuzjazm.

Jak w przypadku Ady i Krystiana nie zawsze było kolorowo i mimo że bohaterowie spadali na cztery łapy, niejednokrotnie mieli pod górkę, tak z Gabrielą Sawicką sprawa wygląda zupełnie inaczej. Pani prokurator od dwóch części boryka się z jedną sprawą, oczywiście zawsze wychodząc z niej bez szwanku — pomijając może kwestie psychiczne. W "Nie odpuszczę" rzucał się w oczy również strasznie fakt obstawy Pani Prokurator. Dwóch policjantów, którzy praktycznie nie odstępują jej na krok — z naprawdę lojalnych przyjaciół stali się nudnymi, przybocznymi bohaterami.

"Nie odpuszczę" to tak naprawdę dwa stare wątki — problemy z Lisem oraz sprawa, która prześladuję Gabrielę od dzieciństwa. Choć zakończenie było ciekawe i zaskakujące, jednocześnie moim zdaniem było delikatnie naciągane, aby czytelnik nie domyślił się, kto stoi za morderstwami. Spodziewałam się chyba troszkę czegoś innego, znając pióro Diany Brzezińskiej.

Nie uważam, że "Nie odpuszczę" jest złą książką. Jest ciekawa, a przede wszystkim szybko i przyjemnie się ją czyta. Powyższe spostrzeżenia zakiełkowały w mojej głowie, ze względu na wcześniejszą znajomość twórczości autorki, a w związku z tym oczekiwania, które być może były zbyt wygórowane. Uważam też, że w tej powieści Gabriela Sawicka straciła również trochę swój pazur, który tak bardzo polubiłam w "Nie dopniesz swego".