Całuję. Mama recenzja

Pięć dni, trzy kobiety, krakowskie mieszkanie to tu spotykają się siostry aby uporządkować rzeczy po zmarłej niedawno matce.Zabierając się za porządki miały nadzieję, że wszystko pójdzie gładko i szybko.
Matka zza grobu postanowiła zrobić im niespodziankę i wśród szpargałów zostawiła wskazówki na przyszłość.Siostry dzielą powoli zastane przedmioty między siebie. Wzbudza to różnorakie wspomnienia, żal, podejrzenia wobec siebie. Największym zaskoczeniem jest jednak spotkanie z wolontariuszką z hospicjum, gdzie przebywała ich matka tuż przed śmiercią.
Książka znakomita pokazująca całe spektrum emocji przewijające się w trudnym dla wszystkich czasie po stracie najbliższej osoby. To przede wszystkim smutek i żal, który czasami trudno okazać, to być może zazdrość o kogoś kto był ważniejszy?
To wypływające negatywne emocje i walka o mieszkanie i cenne wyposażenie.
I tak łatwo zapomnieć o tym, że najważniejsza powinna być pamięć o matce.
Bardzo dobra lekcja dla nas aby się zatrzymać i pomyśleć, bo wcześniej czy później każdego dotknie taka sytuacja.
Ale żeby nie było tak smutno i patetycznie, w powieści jest mnóstwo zabawnych sytuacji, które rozładowują smutny nastrój.