Recenzja książki Chłopiec pochłania wszechświat

Eli ma dwanaście lat i życie, któremu bardzo daleko do ideału. Mieszka w obskurnym miejscu, jego matka interesuje się głównie narkotykami, a on za wszelką cenę chce ją chronić, pomóc jej. Ojczym jest dilerem, jego brat nie mówi, kontaktuje się z otoczeniem poprzez rysowanie palcem, a przy tym jest bardzo inteligentny. Jedyne wsparcie, jakie otrzymuje jest od Slima, mężczyzny, który został legendą po wielokrotnej ucieczce z więzienia.
Chłopiec marzy o innym życiu, jest wrażliwy, dobry mimo tego, co przeszedł. Z jednej strony nie widzi szans na lepsze jutro, z drugiej mocno pragnie, aby w końcu nadeszło. Niestety życie dalej go nie oszczędza, popychając kolejne kłody pod nogi. Czy uda mu się dać rady, przezwyciężyć przeciwności? Czy ma szansę na lepsze jutro? Jak wielką rolę w jego życiu odegra Slim?

Historia, która chwyta za serce i pozostaje tam na bardzo długi czas. To nie kolejna słodka historia ze szczęśliwym zakończeniem. To podróż w bardzo ciemne zakamarki życia dziecka (bo dla mnie 12-letni chłopiec jest jeszcze dzieckiem), okrutni dorośli, los, który sobie z niego dosłownie kpi. Wiele scen wywołuje łzy w oczach, a czasem zmusza do odłożenia książki, przemyślenia tego, co właśnie przeczytaliśmy i powrotu do niej za jakiś czas, kiedy będziemy gotowi odkrywać dalej historię Eliego.

Bohaterowie ciekawi, realistyczni, skradający serce. Oprócz głównego bohatera moje serce skradł również jego brat – August. Chłopiec, który jest bardzo wrażliwy i mądry, ma pasję i mimo że potrafi mówić, nie robi tego. Postać Slima również uważam za dość ciekawą, chociaż momentami jego zachowanie mnie trochę denerwowało. Za szczegółowo opisywał pewne rzeczy chłopcu, moim zdaniem takich rzeczy się dzieciom nie mówi, nawet tak dojrzałym, jak Eli (np. o gwałtach w więzieniu). Z drugiej strony bracia tylko na niego mogą liczyć, a on stara się, by nie wyrośli na przestępców, pomimo że sam nim był.

„Chłopiec pochłania wszechświat” to bardzo emocjonująca historia, która zapada w pamięci na długi czas, a także zmusza czytelnika do wielu przemyśleń. To książka, której nie da się przeczytać „na szybko”, „jednorazowo” trzeba jej poświęcić czas, aby wspólnie z bohaterami ją przeżyć. To książką, którą zdecydowanie warto przeczytać, przemyśleć i zapamiętać na długo. Polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu -https://anka8661.blogspot.com/2020/02/harpercollins-polska-ksiazka-pt-chopiec.html