Recenzja książki Złudzenie

Z twórczością Nicoli Rayner po raz pierwszy zetknęłam się w ubiegłym roku i nie było to spotkanie w stu procentach satysfakcjonujące. Było dobrze, ale jednak czegoś zabrakło, napięcia i zaskoczenia. To pierwsze podejście jednak mnie nie zraziło i postanowiłam przeczytać kolejną książkę autorki. I to było dobre posunięcie, bo #złudzenie o wiele bardziej mi się podobało. To świetnie skonstruowany thriller psychologiczny, który intryguje i wciąga od pierwszej strony. To thriller, dzięki któremu zaczniesz żyć złudzeniami i zatracisz się w jego zgubnym klimacie! Nie brakuje w nim niejasnych sytuacji, wątpliwych motywów i wielowymiarowych postaci. Tu nic nie jest takie, na jakie wygląda, a zakończenie wbija w fotel.

Fran jest samotną czterdziestolatką, która żyje głównie pracą w księgarni, obsesją na punkcie szkolnej miłości i dziwną relacją z siostrą. Łącząca je kiedyś mocna więź z siostrą przeniosła się na media społecznościowe. To tu Francesca sprawdza, co dzieje się u jej siostry, dawnych znajomych ze szkoły, a w szczególności u Charlesa. Pewnego dnia Fran jest świadkiem wypadku na stacji metra, w którym ginie jeden z jej szkolnych dręczycieli. Kobieta ma wrażenie, że tuż przed śmiercią Dickie zobaczył kogoś znajomego. W jej głowie rodzą się wątpliwości. Nie jest pewna, czy doszło do wypadku, czy może morderstwa?

Początkowo akcja powieści toczyła się dość lakonicznie, a ja byłam przekonana, że główna bohaterka jest niestabilna psychicznie. Jej obsesja strasznie mnie irytowała, ale… im dalej, tym lepiej ją poznawałam, a moje uczucia wobec niej ewaluowały. Traumatyczna przeszłość, samotność, odrzucenie i niespełniona miłość potrafią ranić i ciągnąć na dno. Życie Fran wciągnęło mnie na tyle, że bacznie śledziłam jej historię. Ciągle ulegałam złudzeniu, że coś tu jest nie, tak, że ludzie otaczający Fran noszą maski, pod którymi skrywają swoje prawdziwe oblicza. Widziałam wiele zakończeń tej historii, jednak to, co zaserwowała mi Rayner, to był petarda Totalnie się tego nie spodziewałam! Myślę, że dzięki oddaniu Fran narracji, ta książka nabrała specyficznego charakteru. Cały czas się zastanawiałam, czy ta kobieta ma na sumieniu więcej, niż tylko stalking.

„Złudzenie” to thriller, który z powodzeniem zadowoli miłośników tego gatunku. Autorka zręcznie manipuluje wyobraźnią czytelnika, podrzuca mylne tropy i wciąga w zawiłą i wątpliwie moralną intrygę. Trudno porzucić tę książkę przed poznaniem zakończenia. To jak? Dacie się namówić?