Moja lewa joga recenzja

Dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz książki "Moja lewa joga" Pauliny Młynarskiej.
Książka jest bardzo pięknie wydana, można ją przeglądać wielokrotnie nie bojąc się tego, że kartki się rozlecą. Dodatkowym atutem są również zdjęcia.

Musze przyznać, że nie spodziewałam się, iż tak bardzo mnie ta książka pochłonie. Gdy wzięłam ją do ręki, to już po kilku stronach całkowicie wpadłam dosłownie jak śliwka w kompot. Może wpływ na ma również fakt, że jestem teraz być może w najbardziej dołującym momencie swojego życia. Pani Paulina bardzo dobrze pisze na temat jogi, lecz nie próbuje na siłę wszystkich do niej zachęcać. Autorka opowiada nam swoje przeżycia, dlaczego się związała z jogą, czym ona jest dla niej i jaką rolę odgrywa w jej życiu. Joga nie jest tylko zestawem ćwiczeń i medytacji, jest przygodą, sposobem na utrzymanie ciała i ducha w dobrym stanie, pozwala na ukojenie różnych myśli. Teraz stała się joga popularna wśród celebrytów różnej maści.

Pani Paulina prostym, przyjemnym w odbiorze językiem opisuje nam jak zaczęła się jej przygoda z pisaniem tej książki, zaczęła pisać pod koniec 2019 roku tuż przed wybuchem pandemii, która trochę pokrzyżowała jej plany. Zresztą nie tylko jej.

Joga dla mnie zawsze była czymś dalekim, kojarzyła mi się tylko z długim siedzeniem na macie przy kadzidełkach i mruczeniu jakichś tam wersetów. Dzięki tej książce zrozumiałam chociaż trochę w końcu o co w tym chodzi. Bo joga ma być ścieżką do poznania, do wejścia w samego siebie. Do zaakceptowania swojego ciała i ducha, do poznania i do ukojenia swojego umysłu. Regularność oraz codzienność i cisza przy wykonywaniu ćwiczeń są bardzo wskazane.

Pani Paulina opowiada o swoich podróżach, o tym dlaczego nie mieszka już w Polsce, nawiązuje również do życia w pandemii, do relacji z dawnymi współpracownikami z telewizji polskiej, jest również sporo wątków politycznych, które jednak nie mają dla mnie wpływu na ocenę tej książki, gdyż robi to tak, aby ukazać faktyczny przebieg wydarzeń. Nie są to wydumane, wymyślone sytuacje, pokazuje nam swoje odczucia do tego co się dzieje w Polsce.
Z wielkim zainteresowanie czytałam rozdział po rozdziale, które są bardzo dobrze opisane, oznaczone tłustym tekstem wstępu, szukając inspiracji dla siebie, lecz w obecnym stanie mojego zdrowia raczej nie jest to czas odpowiedni na podjęcie takich działań. Jednak nie zniechęcało mnie to do dalszego poznawania przeżyć autorki. Pani Paulina bardzo szczerze i otwarcie opisuje swoją przygodę z jogą, która teraz jest jej i praca i wypoczynkiem, przyjemnością. Myślę, że z takim nauczycielem mogłabym pójść w jogę...
Wyruszyłam w nieznaną mi przygodę z jogą, nawet tę lewą, i po odbyciu całej podróży mogę stwierdzić, że bardzo mi się podobała.
Polecam na chłodne jesienne i zimowe wieczory, chociaż można również czytać o każdej porze roku.

Książka ta skłania do refleksji, do zastanowienia się nad życiem, nad sposobem jego ulepszenia, myślę, że zostanie ze mną na dłużej i będę do niej wracać, tym bardziej, że dzięki Wydawnictwu Prószyński i S-ka mam ją na własność, za co bardzo dziękuję.
Polecam, bo warto ją przeczytać.