Cierpienia Młodego Wertera recenzja

Z "Cierpieniami młodego Wertera" spotkałam się, przyznać muszę, przymusowo, gdyż jest to lektura szkolna w szkołach ponadgimnazjalnych. Zapewne wielu potencjalnych czytelników rzuciło tę książkę po przeczytaniu paru pierwszych wersów i "przeżyło" na lekcjach dzięki streszczeniom i opracowaniem. Przyznam śmiało, że Ci uczniowie zrobili okropny błąd, gdyż lektura tej książki mogła być dla nich przeżyciem naprawdę wyjątkowym.
Książka powstała w okresie „burzy i naporu” wczesnego romantyzmu, zwanego preromantyzmem. Niesamowite jest to, że pan Goethe, który jest autorem powyższego utworu, pisał ją własnym życiem. Może niejasno się wyraziłem, więc wytłumaczę. Większość faktów zawartych w książce, jest przeniesionymi w świat literacki wspomnieniami pana Goethe’go. A więc „Cierpienia…” zawierają wiele elementów autobiograficznych.
Od samego początku, uwagę czytelnika zwraca dośc ciekawy sposób narracji- narratorem jest sam Werter, którego słowa poznajemy w listach pisanych do jego przyjaciela Wilhelma. Poznajemy Wertera- młodego artystę, malarza, który wraz z każdym listem powoli zmienia się w… no właśnie.
Kiedy przeczytałam parę pierwszych listów stwierdziłam ogromne podobieństwo cech charakteru bohatera do romantycznego i uczuciowego Romea ze sztuki Szekspira. Ale historia Wertera toczyła się zupełnie inaczej i w miarę czytania, tak bardzo mnie pochłonęła, że niemal całkowicie utożsamiłam się z bohaterem i długo po przeczytaniu książki, nosiłam ją w sercu.
Werter całkiem przypadkowo poznaje miłość swojego życia- przepiękną i dobrą Lottę. Jego uczucie do dziewczyny, z biegiem czasu zamienia się w obłęd, szaleństwo. Miło było czytać, co działo się wówczas w duszy Wertera, jak bardzo przeżywał to uczucie, jak bardzo chciał się nim dzielić ze światem. Jednak jego szczęście nie trwało wiecznie. Ukochana, obiecana innemu, którego nie sposób było nie lubić, sprawiała Werterowi takie cierpienie, że niemal, czytając, sama je poczułam.
Dalsze listy Wertera pokazują jaką wewnętrzną przemianę przeżył, jak bardzo miłość go zmieniła. I w końcowej części utworu ta właśnie miłość doprowadziła go do śmierci.
To smutne. A jeszcze smutniejsze jest, to, że takich „Werterów” dużo chodzi po świecie, nieszczęśliwie zakochani ludzie, którzy czują się odrzuceni, żyją w samotności, tęsknocie za bliską osobą. Czytając „Cierpienia…” nie sposób nie uronić łzy, tym bardziej, że cały czas mamy do czynienia z pamiętnikiem. Wiemy o każdej myśli, każdym ukłuciu bólu i żalu.
Akcja opowieści rozwija się bardzo szybko i choć jest pełna długich opisów, to właśnie w nich widać romantyczną naturę bohatera, z którym zaczyna łączyć czytelnika więź.
Uważam, że jest to jedna z najlepszych lektur, na jakie trafiłam. Myślę, że spodoba się głównie romantycznym duszom i osobom, które wierzą w prawdziwą miłość. Bo, jak mówił sam Werter: „Co miłość potrafi zrobić z sercem człowieka(…)”