Bez śladu recenzja

Cynthia Bigge to czternastolatka w samym środku nastoletniego buntu. Mimo że ma kochających rodziców i starszego brata, czyli tak zwaną normalną rodzinę, czasami sprawia kłopoty. Jednak to przecież nic dziwnego, wiele nastolatków sprawia kłopoty kiedy ich hormony wyczyniają taniec świętego Wita, a adrenalina wprost chce ich rozsadzić od środka. Więc i Cynthia w samochodzie starszego od niej chłopaka popija sobie piwko z butelki i dobrze się bawi .

Ale co to ? Nagle drzwi samochodu się otwierają, ojciec wywleka dziewczynę z niego i zapędza do domu. Taki wstyd, taka siara ! Nastolatka jest oburzona, wrzeszczy, tupie i przeklina rodziców, po czym zataczając się, znika w swoim pokoju, głośno trzaskając drzwiami.

Nastaje ranek, dziewczyna budzi się z kacem gigantem i nagle konstatuje, że nie słyszy porannych odgłosów z głębi domu. Schodzi na dół do kuchni i.... okazuje się, że nikogo nie ma. Cała rodzina dziewczyny zniknęła! Kiedy doczytałam do tego momentu, położyłam książkę na kolanach i zaczęłam się zastanawiać razem z nią zresztą, co się stało.

Może wszyscy gdzieś nagle z jakiegoś powodu musieli wyjechać w pośpiechu i nie zdążyli jej powiadomić ? Może postanowili ją ukarać i wyjechali na kilka dni, by jej dać nauczkę ? A może ktoś ich zamordował i gdzieś ukrył zwłoki ? A może porwali ich kosmici ? . Pytań całe mnóstwo, żadnej odpowiedzi.

Nagle zostajemy '' przerzuceni w czasie, minęło 25 lat, Cynthia jest już dorosła. Ma teraz po mężu na nazwisko Archer i ośmioletnią córeczkę o imieniu Grace. Ma też coś, co można nazwać głębokimi lękami. To bardzo dobra książka, narratorem jest mąż Cynthii, Terry. On bardzo kocha swoją żonę, jednak czasem jej lęki i poczynania wytrącają go z równowagi, co powoduje między nimi spięcia. Mimo upływu ćwierć wieku Cynthia cały czas czeka na jakiś znak od rodziny, albo od kogoś ko może wiedzieć cokolwiek.

W tym celu występuje w programie, chyba coś takiego jak w naszym kraju '' Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie...''. Dopiero teraz wydarzenia zaczynają się sypiać jak z rękawa, a co jedno to dziwniejsze. Postać Cynthii, oddana bardzo dobrze, z całymi jej lękami i fobiami. Terry trochę za spokojny i zbyt wyrozumiały, ja chyba miałabym mniej cierpliwości do takiej żoneczki.

W książce pojawia się też dziwny tekst inną czcionką . Przy pierwszej takiej wstawce, zrobiłam wielkie oczy. Treść była jakby zupełnie z innej książki, nawet pomyślałam sobie, że chyba coś źle poskładali w drukarni i trafił mi się wybrakowany egzemplarz. Jednak potem te wstawki zaczęły być coraz bardziej logiczne, chociaż zakończenia do końca nie udało mi się przewidzieć.

Zostałam poważnie zaskoczona. Nie, żeby historia była jakaś mocno udziwniona, wręcz odwrotnie. Jest bardzo, bardzo prawdopodobna i właściwie, zostawiła mnie z refleksją, że chyba trzeba się bardziej niż normalnie przyjrzeć własnej rodzinie :D . Polecam, pozycja warta, by się nią zainteresować.