Sekrety Lilly. W kleszczach przeszłości recenzja

Bardzo dobra recenzja. Trudno się pewnie pisze, gdy autor jest znajomym.
Takie dziwne czasy się porobiły, że każdy teraz pisze erotyki lub kryminały. A napisać dobrą książkę w tych gatunkach literackich wcale nie jest łatwo.

Świetna recenzja :) chociaż znamy się dobrze, to po pierwszym zdaniu, że autorka to twoja koleżanka, odczułem lekki irracjonalny niepokój ;-) świetny, rzetelny tekst @LMR myślę, że bardzo nim pomogłaś koleżance w staniu się lepszym autorem

Ależ dobra recenzja :) Ja także omijam erotyki szerokim łukiem, bo strasznie mnie drażnią.
A jeśli chodzi o korektę, to sporo książek powinno się na nią załapać a nie załapało :D

To już kolejna niekomfortowa i niefajna sytuacja powstała tutaj z powodu recenzji. Mój głos oczywiście niczego wielkiego do tej dyskusji nie wniesie, jednak mam prawo go zabrać.
Otóż, na tyle, na ile zdążyłam poznać @LetMeRead i jej recenzje (a czytam je od kilku lat) mogę stwierdzić, że jest ona osobą, która poważnie przykłada się do ich pisania - jeśli chodzi o styl, język, konstrukcję, merytorykę, a nawet obiektywizm ( poza fińskimi wyjątkami ;)) - i generalnie są to jedne z lepszych recenzji na tym portalu.
A propos powyższej recenzji odnoszę wrażenie, że do jej napisania 'przyłożyła się' szczególnie i dokładnie ją przemyślała, chociaż moim zdaniem swoją ocenę zawyżyła o jedną gwiazdkę pewnie ze względu na znajomość, do której się przyznała.

Niestety, sytuacja się powtarza. Autor/ka książki próbuje bronić się pod recenzją, nie rozumiejąc , że nikt tu nikogo nie atakuje! , a jedynie wyraża swoje własne zdanie - subiektywne, osobiste wrażenia z lektury. Tu nie ma z czym dyskutować. Ilu czytelników tyle opinii - to prawda, którą pisarz decydujący się na publikację powinien doskonale znać. Radzę zaopatrzyć się w gruby pancerz, zawrócić z tej drogi, uzbroić w uśmiech i do przodu!

Książki nie przeczytam, ale recenzję przeczytałam z przyjemnością i zainteresowaniem. Tym bardziej, że nie skupia się ona tylko na szczegółach technicznych:)

Pisanie recenzji, do których piszący podchodzi rzetelnie, nie jest łatwe. Tak wygląda, to od strony recenzenta. Natomiast autor je czytający, powinien być świadomy, że opinie czytelników będą różne, bo każdy z nas odbiera inaczej tę samą pozycję. Każdy ma inny gust czytelniczy, doświadczenie w lekturze i życiu itp. Na pewno każdy, kto pisze chciałby, że jego książki podobały się wszystkim, ale tak nie jest i nie będzie, bo jesteśmy różni i to jest piękne.
Ważne, że jeśli krytykujemy, to ma być to konstruktywne, a autor poddający się ocenie czytelników musi się liczyć z tym, że opinie o jego książce będą różne 😊

Taka poważną pani magister, a po takie książki wyuzdane sięga!😜
A tak serio, podoba mi się to, jak przedstawiłaś swój punkt widzenia z perspektywy tworzenia powieści, a nie coś w stylu: nie lubię erotyków więc zmiażdżę tą książkę, bo jest erotykiem.
Ps.: Mogłaś i do mnie uderzać z tym tytułem jak to książka koleżanki, kiedyś się takich erotyków dużo czytało 😁
PS2.: Jak stopy?

Ja jeszcze dorzucę, że ma prawo podobać mi się recenzja książki której nie przeczytałam. To znaczy styl i sposób wyrażania myśli. Tak jak mam prawo nie przeczytać książki, której nie jestem targetem - i wciąż lubić i doceniać jej recenzje. Oceniam recenzję, nie książkę.

Drodzy Czytelnicy!

Na początku dziękuję Monice za recenzję mojej książki. Zgadzam się z mankamentami dotyczącymi warsztatu językowego, niedociągnięciami, ponieważ wszystko robiłam sama, gdyż nie było mnie stać na profesjonalną redakcję i korektę, a jestem początkującą pisarką-amatorką.

To, z czym natomiast się nie zgadzam, a co przeczytałam wśród komentarzy, to z faktem, że fabuła jest wypełniona absurdem. Pisałam tę powieść z perspektywy osoby osoby krzywdzonej notorycznie, mocno poturbowanej przez los i nie do końca zrównoważonej emocjonalnie - starałam się wejść w jej sposób myślenia, postępowania, przedstawić, jakie zachowania może powodować u człowieka zespół stresu pourazowego. Lilly to osoba mająca problemy emocjonalne, często nie postępująca adekwatnie do sytuacji i racjonalnie. Myślę też, że trudno jest ocenić tak naprawdę absurdalność sytuacji przedstawionych w powieści, nie przechodząc tego samego lub czegoś podobnego naprawdę. Prawdziwe jest powiedzenie, że ciężko jest kogoś zrozumieć, nie mając na sobie jego butów i nie idąc jego drogą.

Starałam się jak najbardziej możliwie autentycznie ukazać postać Lilly, biorąc pod uwagę jej psychikę, stany, doświadczenia. Celowo "zbagatelizowałam" jej reakcję na przeżyty gwałt. To osoba krzywdzona ciągle w różny sposób. A takie osoby często po pewnym czasie zaczynają bagatelizować fakt, że są krzywdzone, umniejszają krzywdom, których doznają, nawet uważają, że to nic takiego, gdyż to reakcja obronna - ponieważ gdyby dopuściły do siebie powagę sytuacji, to ta świadomość mogłaby je zmiażdżyć emocjonalnie. Następuje zjawisko wyparcia lub umniejszania danym wydarzeniom. Czasem nawet usprawiedliwiają sprawcę.

Zachęcam wszystkich do zapoznania się z mechanizmami rządzącymi psychiką osoby, której granice są przez innych ludzi permanentnie przesuwane i przekraczane. Taka osoba przyzwyczaja się do tego, że jest źle traktowana, nie dopuszcza już po pewnym czasie do siebie, że jest bardzo krzywdzona. I przestaje reagować. Następuje zjawisko przystosowania się, nauczenia się egzystowania w danych warunkach. Człowiek to istota przedziwna - jest w stanie przystosować się nawet do najgorszych warunków. A - jak to się mówi - kłamstwo powtarzane komuś wiele razy, w końcu staje się prawdą dla tego, kto je słyszy. Tak samo Lilly - która była ciągle wykorzystywana w różny sposób, przywykła do złego traktowania i że ją spotykają trudne doświadczenia. Umniejsza różnym wydarzeniom w swoim życiu, bo przyzwyczaiła się do funkcjonowania w takich warunkach. I ciężko jej dlatego zmienić swoje zachowania, to pewnego rodzaju błędne koło.

Uważam, że niektóre osoby biorą zbyt mały wzgląd na specyficzną osobowość, psychikę Lilly, a to z niej wynika ten rzekomy absurd sytuacji. Osoby, które postępują w podobny sposób jak Lilly, naprawdę istnieją. Ale jednocześnie rozumiem, że nie każdy ma świadomość, że takie zachowania mają swoją logikę i wręcz często są mechanizmem obronnym ofiary. Umniejszanie krzywdom, bagatelizowanie ich, wypieranie - wszystko po to, by się tak naprawdę nie rozsypać. Tu już trzeba by bardziej pogrzebać w psychologii, by to zrozumieć.

Musiałam wziąć moją Lilly trochę w obronę. :) Komentujących, którzy nie przeczytali mojej książki, zachęcam do przeczytania mojej powieści i poznania Lilly "osobiście", ponieważ sądzę, że najlepiej mieć własne zdanie po lekturze, a nie przychylać do jakiejkowiek opinii i krytykować, nie przeczytawszy nawet kilku stron książki. :)

Monice gratuluję udanej, jak zawsze, recenzji, z wieloma rzeczami się zgadzam, z niektórymi nie, i dziękuję, że zgodziła się przeczytać moją powieść.

Serdecznie wszystkich pozdrawiam.

Joanna

Do @LetMeRead

Piszę tu, Moniko, w komentarzu ogólnym, bo mam zablokowaną możliwość dopisywania komentarzy, nie wiem, czy celowo, nie wnikam.

Odpowiadając na Twoją wypowiedź, że nawet Twoje dzieci w szkole wiedzą, że argumentacja musi być solidna - to prawda, nie zgadzam się z niektórymi elementami Twojej recenzji (z naciskiem na słowo niektórymi), ponieważ uważam, że są one trochę przesadzone, przekoloryzowane, przerysowane. Tu mam na myśli język, że jest taki beznadziejny, oraz błędy. Jestem świadoma ich obecności, ale też stwierdzenie, że w mojej książce aż roi się od przeróżnych błędów, uważam za przesadzone. Po pierwsze dlatego, że prywatnie mówiłaś mi trochę coś innego, a po drugie, ta książka była przed wydaniem czytana przez dobrą polonistkę. Nie zauważyła dużej ilości błędów. Inna osoba związana z językiem polskim chwaliła mój styl pisania. Na pewno nie robiły tego, by sprawić mi przyjemność, bo prosiłam je o szczerą opinię. Więc to chyba nie dziwne, że polemizuję, nie zgadzam się trochę z Twoją opinią. Czy to jest zabronione?

A odnosząc się do wątku:

Zaraz zaraz, pozytywnych opinii o książce na tym portalu przecież nie brakuje. Wręcz przeciwnie, są w większości."

- miałam na myśli Twoją recenzję, a nie cały portal.'

Naprawdę nie ma się o co spierać. Uważam to za niesprawiedliwe, że autor nie może się szczerze wypowiedzieć, bo jest hejtowany. Ale cóż, takie życie.

Pozdrawiam Ciebie i wszystkich tu obecnych. Nie będę już pisać, skoro nie jestem mile widziana na Twojej recenzji. Życzę wszystkim mądrych wyborów i ciekawych recenzji!

Do @LetMeRead

Pisałaś, Moniko, że książka jest najeżona wszelkiej maści błędami - to chyba wystarczająco wymowne stwierdzenie.

A o książce rozmawiałyśmy też po jej wydaniu, gdy ją już przeczytałaś.

Nie ma to już znaczenia, dziękuję za recenzję i dyskusję z Tobą i czytelnikami Twojej recenzji.

Pozdrawiam wszystkich i dobrej nocy.

A mi książka się podobała. Zwłaszcza psychologiczne aspekty, bo przede wszystkim na nie należy głównie zwracać uwagę. To jak najbardziej moja subiektywna ocena, ale myślę, że warto zapoznać się z treścią.

Do Pani @Tanashiri
Nie ma sprawy, nic dziwnego, że Pani nie słyszała, bo moja książka nie jest erotykiem. Pozdrawiam.

.

Tak się składa, że miałem okazję zapoznać się z perypetiami Lilly i pomimo tego iż nie jest to literatura którą się zaczytuję na co dzień, to w przypadku Lilly zrobiłem to dwukrotnie.
Co więcej poleciłem tytuł kilkorgu moim znajomym i dlatego znam ich odczucia i opinie.
Odczucia te różnią się oczywiście w szczegółach, ale wydźwięk jest taki sam - historia Lilly przypadła do gustu wszystkim z którymi o tym rozmawiałem.
Wszyscy jesteśmy zgodni, że powieść jest napisana w sposób bardzo ciekawy. Akcja zmienia się dynamicznie i jej zwroty są zaskakujące. Czytając "Sekrety Lilly" nie można się po prostu nudzić, a od lektury ciężko się oderwać.
Cóż więcej można chcieć od literatury która ma być źródłem przyjemności i relaksu?
Autorka napisała historię Lilly specyficznym językiem, który nie sposób pomylić z innymi autorami. Nie zgadzam się większością uwag zamieszczonych w recenzji, bo - chociażby - specyficzność języka można bardzo łatwo skrytykować i określić mianem "braku warsztatu".
No cóż każdy ma oczywiście prawo do własnych opinii. Ja też ją mam dlatego postanowiłem zamieścić ten krótki wpis.
Oceniając jednak recenzję, myślę że najlepiej podsumowuje ją stara jak świat prawda: "Krytyk i Eunuch z jednej są parafii. Obaj wiedzą jak - żaden nie potrafi" :-)
Wszystkim którzy zdecydują się ocenić "warsztat" autorki sami - życzę miłej lektury.

Mi akurat książkę czytało się miło, lekko i przyjemnie. Sama również nie spodziewałam się, bo książki o tematyce erotycznej nigdy nie były moimi ulubionymi. Tutaj natomiast autorka skupiła się jednak bardziej na aspektach psychologicznych.