Co za Meksyk recenzja

Sara, Ola i Marika niedługo skończą czterdzieści lat. Ola przypomniała sobie moment, gdy jako dziesięciolatki spisały coś na kształt umowy, że do 2024 roku zrealizują swoje marzenia. Każda z nich dokładnie zapisała, co chciałaby zrobić. Skąd ten nagły pomysł z realizacją?
Olka dowiedziała się, że sympozjum matematyków, o którym marzyła w dzieciństwie, odbędzie się w Meksyku, a to doskonała okazja, by wszystkie marzenia (spotkanie z Laurą Esquivel i pływanie z rekinami) mogły spełnić w jednym miejscu. Przyjaciółki wyjadą, ale zanim to nastąpi, czytelnik trochę pozna je i ich życie.
Każda z nich jest inna, mają swoje niezależne życie, ale kochają się jak siostry, mimo sprzeczek i kłótni (te, oglądane z boku, wypadają najczęściej zabawnie).
Autorka fantastycznie portretuje czterdziestolatki, dokłada również retrospekcje, które pomagają zrozumieć ich decyzje czy zachowania. Robi to niezwykle sprawnie, ze szczyptą inteligentnego humoru.
„Co za Meksyk” to zabawna historia o przyjaciółkach, które postanawiają przeżyć przygodę życia, a przy okazji spełnić swoje marzenia. Na czytelnika czeka seria pełnych humoru i zaskakujących przygód. Na swej drodze spotykają bardzo barwną postać Pana Szamana, który porządnie oczyści dziewczyny z tego, co je blokuje, bo każda z nich trochę się w życiu pogubiła, choć tak na pierwszy rzut oka można tego nie dostrzec.
Powieść jest napisana lekko, emocjonująco i zawiera mądre przesłanie. Rzeczona podróż do Meksyku jest dla przyjaciółek podróżą w głąb siebie. To czas na przemyślenie życia. Dla każdej z nich zakończy się zaskakującą zmianą. W życiu warto walczyć o siebie i swoje marzenia.
Powieść Karoliny Winiarskiej jest pełna mądrości i humoru. Jeśli szukacie czegoś, co może pchnąć Was do zmian, lub czegoś, co utwierdzi Was w przekonaniu, że warto to zrobić, przeczytajcie „Co za Meksyk”. Tytuł, oprócz odniesienia do celu podróży, zawiera bowiem potoczną metaforę odnoszącą się do bałaganu, zamieszania i totalnego rozprężenia, a to zwiastuje dobrą zabawę.