Co za Meksyk recenzja

Czy powinno się dążyć za spełnianiem dziecięcych marzeń? Ten beztroski okres wiary w nasze przekonania i bezproblemowe rozumowanie świata. I perspektywa, która z czasem się zmienia.
Książka opowiada historię Sary oraz jej dwóch przyjaciółek, które zbliżając się do czterdziestki postanawiają spełnić swoje marzenia z lat dziecięcych.
Każda z kobiet ma inną osobowość, wartości i inaczej postrzega priorytety życiowe. Każdej jednak brakuje czegoś w życiu i postanawiają zadziałać impulsywnie. Za swoimi marzeniami wyruszają do Meksyku, nie spodziewając się, że ta decyzja odmieni ich życie.
Ta historia była dla mnie bardzo przyjemna, lekka i zabawna. Wiele razy śmiałam się z treści, wypowiedzi dziewczyn czy sytuacji jakie następowały. Wspominane smaczki z lat mojego dzieciństwa niezwykle miło mnie zaskoczyły.
Przytaczane we wspomnieniach wydarzenia ukazywały, że nasze bohaterki od najmłodszych lat miały mocno ukorzenione osobowości, które z czasem nabrały na wyrazistości.
Książka ta pokazuje siłę w dążeniu do spełniania marzeń, dojrzewanie do pewnych decyzji i zmiany które wynikają niekiedy z losowych sytuacji. Podążałam za dziewczynami, wierząc w ich możliwości. Sara wydawała mi się mocno pogubiona w swoim życiu. Pełna obaw, lęków i wyobcowania, biernie odbierała krytykę sowich przyjaciółek. Marika i Ola sprawiały wrażenie niekiedy zapatrzonych w siebie idealistek, które dla własnej przyjemności krytykowały Sarę, nie zachowując się przy tym jak przyjaciółki.
Historia dostarcza wiele pozytywnych emocji, skłaniając nas do rozważań o naszych marzeniach, relacjach z otoczeniem i naszych wewnętrznych ja. Autorka zgrabnie poprowadziła fabułę, dodając jej dużej dawki humoru i pokręconych sytuacji, które znakomicie ze sobą współgrały. Pióro Karoliny jest lekkie, a książkę czyta się bardzo przyjemnie. Doskonała historia na lato gdy słońce świeci wysoko, deszczowe poranki z kubkiem gorącej czekolady i ciepłym kocykiem w wygodnym foteli lub łóżku, gdzie można delektować się tą wspaniałą historią.