Klinika recenzja

Dawno nie czytałam thrillera medycznego, a o ile dobrze pamiętam, to w wykonaniu polskiego Autora chyba jeszcze nigdy.
Tematyka wydała mi się intrygująca i byłam bardzo ciekawa w jakim kierunku Autorka poprowadzi fabułę.

Gaja to młoda kobieta, która żyje dzięki skomplikowanemu leczeniu metodą modyfikacji genomu jeszcze w okresie prenatalnym. Niestety nastroje panujące w kraju i duża liczba przeciwników wszelakiej ludzkiej ingerencji w narodziny spowodowała, że żyje w strachu i boi się komukolwiek zdradzić tę część swojego życiorysu, szczególnie gdy słyszy poglądy w tych sprawach z ust znajomych.
Przez wiele lat Gaja miała wsparcie w swoim przyjacielu Kajtku, który zawdzięczał życie tej samej metodzie, ale chłopak zaginął kilka lat wcześniej, a ona bezskutecznie starała się odkryć, co się z nim stało.

No właśnie... czy bezskutecznie?
Pewnego dnia Gaja budzi się na sali w szpitalnym łóżku mając problemy z pamięcią. Jest osłabiona, nie wie jak się tu znalazła, a personel medyczny informuje ją, że miała wypadek i jest po operacji.

Autorka przeplata teraźniejszość z przeszłością pokazując nie tylko to co działo się w życiu Gai, przy okazji tłumacząc zawiłości inżynierii genetycznej, ale pokazuje również panujące w kraju nastroje polityczne i społeczne wokół zakazu in vitro, które oczywiście są fikcją literacką lecz częściowo dotykają tego, co się ostatnio dzieje. Te momenty gdy wkracza wątek polityki czytałam z zainteresowaniem.

Profil Autorki Klaudii Muniak obserwuję od jakiegoś czasu, ale dopiero teraz miałam okazję przeczytać jedną z jej książek i muszę przyznać, że mam kłopot z oceną swoich wrażeń. Dla mnie pierwsza połowa książki ma sporo słabych punktów i muszę przyznać, że mnie wkurzała. Tym słabym punktem były rozdziały z teraźniejszości, gdzie miałam wrażenie jakbym cały czas czytała o tym samym. Przetrwałam je dzięki tym zatytułowanym "Wcześniej".
Dość długo Autorka kazała mi czekać na dreszczyk i emocje, bo aż przez połowę książki, ale gdy już przyszedł ten moment, to przykuł moją uwagę tak, że już nie odłożyłam jej, aż nie doczytałam do końca.
Zakończenie bardzo udane.