Recenzja książki Zbawiciel

Zalane betonem piwnice. Ataki bombowe. Spadające płatki kwiatów. Tajemnicze maile. Rozłam w redakcji „Dziennika”. Jak te wydarzenia mogą się łączyć?
To było moje pierwsze spotkanie z autorem. Byłam zaciekawiona, zwłaszcza gdy zobaczyłam kilka interesujących mnie tematów w zapowiedzi. Jednak muszę na wstępie powiedzieć, ze się ciutkę zawiodłam.
Fabuła jest bardzo pokomplikowana. Bardzo dużo postaci, jeszcze więcej miejsc, sytuacji i zdarzeń, które pozornie nic nie znaczą, a w ostatecznym rozrachunku dają pełen obraz skomplikowanej i rozbudowanej fabuły. Brzmi okej, ale niestety nie jest to książka dla mniej uważnego czytelnika. Przy niej trzeba się mocno skupić, a w głowie układać elementy jak puzzle.
Wielowątkowość powieści dla jednych może być plusem, ale tutaj według mnie wypadła na minus. Czasami miałam nawet wrażenie, ze niektóre wątki są zapominane i pomijane, gdy pojawia się kolejny. Jednym z takich wątków był obraz Da Vinci.
Inna kwestia to opisy, które czasami były po prostu „zbyt”. Zbyt długie, zbyt szczegółowe... Przykładowo: dokładny opis danej ulicy i tego jak ona zmieniała na przestrzeni lat mogłoby być ciekawe, ale gdyby wnosiło coś do powieści. Tutaj niestety odnosiłam wrażenie, że autor chce nimi zbudować klimat, jednak nie do końca to się udawało. Na szczęście mniej więcej w połowie autor odchodzi od takiego uszczegóławiania.
Napewno muszę powiedzieć o tym, ze postaci były bardzo ciekawe i mocno je polubiłam, szczególnie parę dziennikarzy. Uwielbiałam sceny z nimi i ich tymczasową naczelną. Były one swego rodzaju powiewem świeżości, których momentami brakowało mi w książce. Jednakże szkoda, że nie poznaliśmy ich bliżej. Ulice dobrze opisane, ale samym bohaterom troszkę czegoś zabrakło.
Książka nie przypadła mi do gustu. Jednakże jest dobrze napisana. Po prostu mi osobiście się nie podobała, ale komuś innemu jak najbardziej może. Nie wiem o co konkretnie chodziło. Być może to była kwestia języka lub opisów? Myślę, ze za jakiś czas ponownie po nią sięgnę, bo nie zniosę tej swojej niewiedzy.