Wrony recenzja

Czytanie tej książki boli - bardzo boli.

Tekst dźga szpilkami serce i duszę i umysł i całe wnętrze. krwawisz do środka, ale próbujesz żyć. nie oderwiesz się od tekstu, bo choć czytanie przytyka oddech, a głowa nie może uwierzyć w okrucieństwo rodziców, to coś sprawia, że musisz poznać prawdę. prawdę i koniec. musisz dojść do ostatniej strony. bo to musi się jakoś skończyć, takie piekło nie może trwać bez końca. dziecko na to nie zasłużyło. dziecko, które jest popychadłem i zerem w oczach własnych rodziców. rodziców? - pytam krzycząc. Jakich rodziców? to są bestie, które nigdy nie powinny być rodzicami, powinny im zostać odebrane wszelkie prawa.
Matka ceni tylko starszą córkę, w niej widzi talent niemalże do wszystkiego. To perełka w jej wrednym oku, które krytykuje drugie dziecko i nie docenia niczego, nawet starań. Krytykuje własną córkę, niewinną, którą wiecznie pomiata, krzyczy na nią, oskarża o wszystko - o bałagan, o brud, o problemy swoje i innych...
Ojciec zaś nic nie mówi ale podnosi rękę na dziecko. bije okropnie, mocno, do krwi... By ulżyć sobie i żonie, która się czepia, by dać upust wszystkiemu, co złe w nim. I choć wie, że ofiara jest niewinna, to nic nie stoi na przeszkodzie, by ją poniżyć, potem seksualnie napastować, a potem znowu bić otwartą dłonią w całe ciało...
A dziecko ... szuka siebie, swojej duszy i życia poza szybą. poza zimną szybą, do której przykłada rozpalone czoło i patrzy na pobliskie drzewo i na wronę...
życie nie tak powinno wyglądać. nie tak...

Jakże Dvorakowa pisze !!!!! Jakże wbija w siedzenie...
niesamowicie skonstruowana powieść, której lektura dosłownie boli. To książka o prawdzie w jej paskudnych kolorach. to osadzona współcześnie historia, która rozgrywa się pod jednym dachem rodzinnym, za zamkniętymi drzwiami u ludzi, którzy nawet nie są ludźmi... u zwyrodnialców... To piekło zamknięte w czterech ścianach, które tłumią i wrzaski i płacze i ucieczki dziecka, które wie, że ojciec idzie z furią w rękach, że wysłała go matka, że idzie kat, który tak, czy inaczej dorwie ją i zbije. zbije tak, że będzie pamiętać o laniu cały tydzień. będzie bił gdzie popadnie, mocno, bardzo mocno... aż mu przejdzie. przecież pan domu chce mieć spokój, a żona wiecznie krzyczy i czepia się, więc on dla świętego spokoju robi tak, jak sobie owa wybranka życzy.
bije, bije wszędzie...

przejmująca
zatrważająca
szczera
pełna bólu, łez i złości

#agaKUSIczyta