A fate darker than love recenzja

„A Fate Darker Than Love” to historia o Blair, której matka jest nieśmiertelną Walkirią. Jednak pewnego dnia jakaś zła siła sprawia, że Walkirie zaczynają ginąć. Po śmierci matki główna bohaterka chce dowiedzieć się więcej na ten temat i postanawia udać się do Walhalli, a po drodze czeka ją wiele przygód. Dodatkowo pojawia się tu wątek romantyczny pomiędzy Blair a Ryanem. Jednak nie tylko Blair ukrywa pewne kwestie przed Ryanem, bo on również ma swoje mroczne tajemnice.

Opis książki bardzo mnie do niej zachęcił. Lubię fantastykę i tego typu klimaty, więc uznałam, że ta pierwsza część serii z pewnością przypadnie mi do gustu i będę wyczekiwać kolejnych tomów, ale… bardziej nie mogłam się pomylić. Może to kwestia moich wygórowanych oczekiwań, a może po prostu ta książka nie miała „tego czegoś”. Od fantastyki oczekuję tego, że porwie mnie w swój magiczny świat, sprawi, że oderwę się od rzeczywistości i nie będę mogła się oderwać od książki, a tutaj czegoś takiego nie doświadczyłam. Nie była to książka bardzo zła – była to taka lekka poczytajka, historia, którą można przeczytać w chwili nudy, nie oczekując niczego niesamowitego.

Patrząc na tę opowieść już po przeczytaniu, sądzę, że sam pomysł na fabułę miał ogromny potencjał, jednak to wykonanie sprawiło, że nie polubiłam się z tą książką. Miałam wrażenie, że wszystkie opisy są bardzo pobieżne i sprawiły, że ciężko było się wczuć zarówno w historię, jak i w sytuację bohaterów. Czytając ją, nie miałam takiego dreszczyku emocji, jaki zazwyczaj mam przy czytaniu książek fantasy. W zasadzie mało interesowało mnie, co będzie dalej, a główna bohaterka podejmowała czasami tak irracjonalne decyzje, że czytałam tę książkę z lekkim przymrużeniem oka, żeby już nie wnikać głębiej.

Oczywiście jest to jedynie moje subiektywne zdanie, więc jeżeli opis zachęca Cię do przeczytania tej książki, to śmiało ją przeczytaj, bo może akurat Tobie przypadnie ona do gustu. Mimo że ja się z nią nie polubiłam, to wierzę w to, że znajdą się jej fani, bo każdy z nas ma inny gust – i to jest piękne.