Trzy godziny recenzja

Trzy godziny
A. Roslund, B. Hellstrom
Wydawnictwo ALBATROS
(książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl)

"Gdyby bogowie interesowali się losem ludzi, byłoby dobrze dobrym, źle złym"
( Cyceron 106 - 43 p.n.e)

Komisarz Ewert Grens zostaje wezwany do makabrycznego znaleziska. W sztokholmskim porcie, w jednym z kontenerów znaleziono 73 anonimowych ciał. Grens ma trudne zadanie odnaleźć i ukarać odpowiedzialnych za to ludzi. Znaleziony wśród rzeczy uchodźców telefon satelitarny, na którym są odciski palców, kieruje poszukiwania do Afryki Północnej.
Komisarz bardzo emocjonalnie podchodzi do sprawy, patrząc na kontener który jest jak olbrzymia trumna z bezimiennymi ciałami, obiecuje przywróć zmarłym ich śmierć.

Ewert Grens - obdarzony jest dużą charyzmą, w działaniu często napędza go gniew, i ten gniew pozwala mu czasem przekraczać ograniczenia niemłodego już ciała.

O samej fabule pisać więcej nie będę, książkę trzeba po prostu przeczytać i poczuć pęd akcji, której efekt przyspieszenia wywołują krótkie rozdziały.
Chociaż dużo się dzieje a akcja toczy aię w różnych miejscach i z perspektywy kilku osób, ani przez chwilę się nie gubiłam, wprost przeciwnie - płynęłam z prądem wydarzeń.
Oprócz tej sprawności w pisaniu, autor oddziałowuje na emocje .
Opis emigrantów, tego jak są zdeterminowani i ile potrafią znieść by uciec do lepszego świata - chwyta za serce. Trudno pozostać obojętnym na tyle zła które spotyka tych ludzi którzy uciekają od głodu i śmierci. Za obietnice godnego życia gotowi są zapłacić każdą cenę.

" NIE CHCĘ UMIERAĆ.
Niestety, nie wystarczy, że powoli wciągam powietrze i po trochu je wypuszczam. Jest go coraz mniej. Kończy się tlen.
[...] Nie chcę umierać.
Nie chcę wiedzieć, czy śmierć też jest taka zimna i cicha."
(str. 33)




Trzy godziny to trzecia część serii z Ewertem Grensem i Pietem Hoffmannem. Poprzednie ( które według recenzentów są jeszcze lepsze)
toTrzy sekundy i Trzy minuty.

Borge Hellstrom zmarł w 2017 roku w wyniku choroby nowotworowej. Nie uczestniczył w pisaniu tej powieści, jednak z szacunku do wielu lat wspólnej pracy Anders Roslund zdecydował się nie usuwać nazwiska przyjaciela z książki.