Przewina recenzja

Czy można zabić kogoś dwa razy....?
"Ani właściciel, ani pacjenci dawnego sanatorium w Kowalowej nie chcą rozgłosu. "Ostoja" przyjmuje bowiem osoby uzależnione, które mają tu zacząć nowe, lepsze życie. Tadeusz Cichosz je kończy. Po kilku dniach pobytu w ośrodku zostaje znaleziony martwy w swoim łóżku.

Komisarz Sonia Kranz, sąsiadka sanatorium, tego samego ranka obserwuje, jak w poszczególnych pokojach zapalają się i gasną światła. Wydaje się, że to mogłaby być podpowiedź, kto zabił Cichosza. A jednak w tej sprawie nic nie jest oczywiste, ani przyczyna śmierci, ani motywacje tego, kto do niej doprowadził. Okazuje się, że więcej niż jedna osoba miałaby powód, żeby pozbawić bogatego biznesmena życia, a tropy prowadzą do historii, która wydarzyła się w tym miejscu kilkadziesiąt lat temu" .

Swoją recenzję zacznę od tego, że to moje pierwsze spotkanie z Sonią Kranz i pomimo, że to już trzeci tom serii o jej przygodach - nie trzeba znać poprzednich, choć nie powiem, chciałbym je poznać.
Mamy tu śmierć, zagadkę, nawiązania do przeszłości, dużo pytań, tajemnice przeszłości, zawiłe śledztwo, w którym więcej pytań aniżeli odpowiedzi.i życie osobiste komisarz Soni, w której również jest sporo sekretów, a ich odkrycie wiążę się z niewygodną prawdą. Pani Agnieszka umiejętnie poprowadziła fabułę, tak że czytelnik czuję rosnące napięcie wraz z rozwojem wydarzeń. Odkrywanie po kolei kart, prowadzi do pojawienia się nowych pytań - odpowiedzi na nie, nie są tak oczywiste jakie by się mogły wydawać. Nie znajdziemy tu zbyt długich opisów, czy wątków pobocznych prowadzących donikąd. Wszystko co zawarła tu pani Agnieszka, było po coś, nic nie było przypadkowe czy zbędne, wszystkie elementy miały swoje miejsce w tej rozsypance. Nie spotykamy się tu również z brutalnością i przemocą - jednak ten z pozoru spokojny kryminał, wzbudzi wiele emocji, pojawią się również elementy zaskoczenia (to, co bardzo lubię), a akcja nie do końca da się tak łatwo przewidzieć. Autorka skupiła się tu w głównej mierze na sylwetkach bohaterów, zwłaszcza na Soni, w wymiarze psychologicznym. Relacja bohaterki z matką wzbudza szczególne zainteresowanie... Całokształt wyszedł naprawdę świetnie, widać tu kunszt literacki autorki, piękne operowanie słowem i umiejętności budowania fabuły, w taki sposób, że samo odkrycie zagadki nie jest tu najważniejsze, a sam przekaz. Zakończenie również na duży plus, ukazuje wieloznaczność i złożoność różnych sytuacji. "Przewina" to ciekawy kryminał, który was zaskoczy i wciągnie bez reszty.. polecam