Ewangelia dzieciństwa recenzja





„Zastanawiałam się, czy pomogłaby mu zmiana stylu. Zazwyczaj to dziewczyny i kobiety przechodziły taką zmianę, mimo że to mężczyźni i chłopcy potrzebowali jej bardziej, jeśli w ogóle ktokolwiek miałby się temu poddawać. Przypominały mi się różne filmy ze scenami, w których ludzie stają się najatrakcyjniejszymi wersjami samych siebie. Przeistaczają się z gąsienicy w motyla. A wszystko to zmontowane do dźwięków inspirującej melodii.
W filmach takie przemiany prezentowano jako triumf ludzkiego ducha.
To wskazywało, że w ostatnich czasach jego poprzeczka została znacząco obniżona. Wystarczyła odrobina szminki, nowa fryzura, kropla żelu do włosów. I nowe ciuchy.
Oto w co zmienił się duch ludzki.”





„W tamtym momencie swojego życia osobistego próbowałam się pogodzić z końcem świata. Albo przynajmniej z końcem tego, który znam, Jak wielu z nas.
Naukowcy mówili, że kończy się właśnie teraz, a filozofowie, że ten koniec trwa od zawsze.
Historycy powtarzali, że przechodziliśmy już przez wieki ciemne. Wtedy wszystko rozeszło się po kątach, bo ci, którzy mieli dość cierpliwości, doczekali oświecenia, a później szerokiego wyboru urządzeń Apple.
Politycy zapewniali, że wszystko będzie dobrze. Że wprowadzane są zmiany. Ludzka pomysłowość nagotowała nam tego bigosu, i ludzka pomysłowość nas przed nim ocali. Może trochę więcej kierowców przerzuci się na elektryczne auta.
Po tym się zorientowaliśmy, że sprawa jest poważna. Bo było oczywiste, że kłamią”.









„-Eve. Wytłumacz swojemu braciszkowi – zaczęła Sukey, zgniatając butem puszkę po piwie – że jedyni ludzie, którzy traktują Biblię dosłownie, mieszkają w Alabamie i rozmnażają się w chowie wsobnym. Albo biją żony gdzieś w Tennessee.
– Jack, wasza rodzina nawet nie wyznaje chrześcijaństwa – zawtórowała jej Jen – Eve mi mówiła. A ta twoja książka z obrazkami to nie instrukcja postępowania.
– Zejdźcie już z mojego brata.
– W książce mówią o Bogu – upierał się Jack – ale rozszyfrowaliśmy to z Shelem. „Bóg” to taki kod. Rozpracowaliśmy całą zagadkę!
– No, dawaj – westchnęła Jen.
– Piszą tam o Bogu, ale mają na myśli naturę.
– A w naturę wierzymy – dodał Jack.
– Okej – powiedział Terry. – A co z Izaakiem i Abrahamem? To natura kazała typowi zadźgać syna na ołtarzu?
Shel aż się podniósł ze wzburzenia
– Prawa natury często są niewłaściwie interpretowane
– A poza tym to tylko opowieść – dodał Jack. – Te wydarzenia to symbole.
Byłam pod wrażeniem.
(…)
Jezus ma dużo wspólnego z nauką – ciągnął Jack. – Żeby nauka nas ocaliła, musimy w nią wierzyć. Z Jezusem jest tak samo. Jeśli się w niego wierzy, to może nas zbawić.
– Młody, to się totalnie nie spina – odezwał się Śliski.
– Właśnie że tak.
– Widzisz to? Nauka pochodzi z natury. Jest tak jakby jej gałęzią. Tak jak Jezus jest gałęzią Boga. A jeśli uwierzymy, że nauka jest prawdziwa, to możemy zacząć działać. I będziemy ocaleni.”





„Wtedy Jezus powiedział: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby nawet umarł — żyć będzie. A każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to?”
(Jana 11:25-26)

„Dochodziły nas strzępy dyskusji o robieniu zapasów, o plusach i minusach zbierania różnych dóbr. Co okaże się najlepszą walutą? Rodzice potrafili gadać o tym godzinami. Na jakiś czas to stało się ich obsesją.
Złoto? Broń? Amunicja? Baterie? Antybiotyki? Rozmowy przechodziły w kłótnie, dostrzegaliśmy niepokój. Były dysputy i postanowienia.
Nie doszło jednak do konsensusu. Rodzice ustalili, że najbezpieczniej będzie zdywersyfikować nasze zasoby.”