Ballada o lutniku recenzja

"Ballada o lutniku" Wiktor Paskow⁣
⁣
"Jestem królem, jestem królem, królem..."⁣
⁣
Nostalgiczną melodię gra dla Nas Wiktor Paskow. Muzyka wygrana trąbką i smyczkiem na wyjątkowym instrumencie przy chórze złożonym z szeptów czeskich cieni. Ballada pięknie płynie, a słowa układają się w poruszającą opowieść o przyjaźni między chłopcem a starym lutnikiem.⁣
Autor zabiera Nas w melancholijną podróż do Sofii i proletariackiej dzielnicy w stalinowskiej Bułgarii między ludzi, którzy mimo ciężkich warunków potrafią zadbać o siebie nawzajem i nie zostawić drugiego w potrzebie.⁣
⁣
Szacunek, pasja, miłość i przyjaźń.⁣
Drobne gesty, które są poświęceniem i podziękowaniem za nie.⁣
⁣
Bardzo podoba mi się wątek rodziców Wiktora. Nauczyli syna szacunku do innych ludzi i ma to niewątpliwie wpływ na to, jakimi uczuciami darzy starego lutnika, o którym świat zapomniał i pozwolił mu powoli umierać w smrodzie przesyconym niedopałkami. Dzięki chłopcu mistrz Georg Henig odzyskuje chęć do życia i swojej pasji, a zanim przyjdzie mu odejść stawia sobie zadanie, by stworzyć najpiękniejszy instrument z wszystkich, jakie wyszły z jego pracowni. Skrzypce dla Boga.⁣
⁣
Książka wyszeptała mi intymną historię wielkiej pasji oczami dziecka, które uczy się żyć.
Uczy się pięknie 🖤🖤🖤⁣
⁣
Wyjątkowa. Melancholijna. Skłaniająca do refleksji.⁣
Idealna na jesienne wieczory by się zaczytać i zastanowić nad otaczającą nas codziennością, nad przeszłością, teraźniejszością i tym, co nas czeka.
⁣
POLECAM!!!⁣

PS. Bardzo ciekawa jest podróż Marioli Mikołajczak, która przetłumaczyła tę wyjątkową powieść. Polecam poznać 🙂

„Moralitet, który jest wolny od moralizowania, powieść historyczna bez opisu wielkich wydarzeń, trzyma w napięciu, nie będąc książką sensacyjną, wzrusza, choć nie ma w niej romantyzmu. Mimo niewielkich rozmiarów jest książką bardzo ważną.”
- Mariola Mikołajczak, tłumaczka



"Zawsze będą biedni i bogaci. I zawsze biedny będzie ofiarą bogatego, bogaty będzie mu deptał godność, będzie go uciskał aż do końca".