Noc ognia recenzja

Czy pustynia może zmienić człowieka?
Na to pytanie odpowiada nam krótka, ale pouczająca historia E.E.Schmitta, opowiadająca losy 20-to letniego pisarza zmagającego się z problemem istnienia i wiary. Główny bohater wyrusza na wycieczkę w celu zebrania dokumentacji o życiu francuskiego mistyka Charlesa de Foucauld. Przypadkiem bierze udział w turystycznej wycieczce po Saharze z grupą zupełnie odmiennych sobie ludzi. Wyprawa jest dla niego męcząca. Bohater zadaje sobie filozoficzne pytania, na które nie potrafi odpowiedzieć, wraca myślami do przeszłości i wydarzeń z dzieciństwa, obserwuje grupę turystów i rozmyśla nad sensem istnienia. Po paru dniach wdaje się w filozoficzną dyskusję z bardzo religijną kobietą, która jeszcze bardziej męci w głowie młodego Erica Schmitta.
"Noc ognia" to najbardziej osobista  i najodważniejsza książka Schmitta, w której poznajemy jego lęki, obawy i myśli, ale także ważne maksymy, uniwersalne prawdy towarzyszące nam w życiu oraz filozoficzne dowody na istnienie Boga. Jak wszystkie książki Schmitta jest ona uniwersalna, jednakże jak to zwykle bywa, nie każdy rozumie jej przekaz. Tu akurat jest on podany na tacy.
Główną zaletą tej historii jest już wspomniany przekaz utworu. Zmiana głównego bohatera podczas jednej nocy na pustyni pokazuje jak bardzo człowiek potrzebuje uczucia wiary, nieważne w co. Eric Schmitt nie wskazuje drogi Czytelnikowi. On opisuje swoją. I pozostawia wolną rękę oraz wybór, co zmienić, i czy w ogóle zmienić, po przeczytaniu jego ksiażki.
Kolejnym plusem jest bogactwo faktów. E.E.Schmitt poprzez bohaterów przekazuje Czytelnikom wiedzę na temat kultury Algierii, sposobów przetrwania na pustyni, wiedzy geograficznej i botanicznej, jak również pojedynczych słów w lokalnym języku. W szczególności ta ostatnia przypadła mi do gustu, ponieważ jestem miłośnikiem nauki języków obcych.
Niestety nie jest to książka do czytania w odstępach czasowych lub w autobusie między przystankami. Aby dobrze zrozumieć fabułę i nie wracać po 20 stronach z powrotem z myślą: "Co ja właśnie przeczytałem?", należy uważnie skupić się na historii i wydarzeniach.
Drugą wadą jest to, że rozwiązanie akcji następiło za szybko. To tak jak czytamy pięćuset stronicowy kryminał, by na trzech stronach dowiedzieć się, kim jest morderca i jaki był jego motyw. W "Nocy ognia" bohater odmienia się i w ciągu dwóch dni wraca do domu tak, jakby nic się nie stało. Pozostawiło to u mnie lekki niedosyt.
Podsumowując, "Noc ognia" E.E.Schmitta mimo małych minusów jest jego wielkim sukcesem. Pełna faktów historycznych oraz autobiograficznych, nasycona gorącą pustynią historia zachęca do zmian, które od czasu do czasu są każdemu potrzebne. Polecam każdemu, kto się zgubił i chce się odnaleźć.