Dom ptaków recenzja

Eva Meijer „Dom ptaków"
*
Zaryzykuję stwierdzeniem, że nie ma człowieka bez pasji. Choć i pasja bez człowieka niczym wielkim nie będzie. 😁 Rozważaliście kiedykolwiek, jak wyglądałoby życie, gdyby zainteresowania pochłonęły całą Waszą codzienność i zmieniły plany na przyszłość? *
Len Howard - mając ponad czterdzieści lat - podejmuje decyzję o tym, aby porzucić karierę skrzypaczki, ułożone życie w Londynie i zająć się... ptakami. Wyjeżdża na wieś, by tam założyć prawdziwy dom ptaków. Miejsce - oazę, w którym panuje spokój, a cisza wylewa się z każdego zakamarka. Dom otoczony wieloma znakami i szyldami, na których prosi się o ciszę, a gościom z rzadka otwiera się drzwi i pozwala wejść do środka. Życie w spokoju, wśród przyrody - to chyba eklektyczny sen niejednego z nas. Len Howard żyje swoją miłością, którą są ptaki. W nich widzi przyjaciół, dla których poświęca wszystko. Zimą marznie przy otwartym oknie, a każdy krok wykonuje na tyle cicho, by nie spłoszyć żadnego z latających domowników. Odsuwa się od rodziny i znajomych, którzy nie w pełni aprobują zachowanie kobiety. To jednak nie zniechęca do kolejnych poczynań dla dobra ptaków.
*
„Dom ptaków" czytało mi się niezwykle lekko i łatwo. Książka jest połączeniem zapisanej wcześniej prawdy i stworzonej przez autorkę fikcji. Szkoda jednak, że bardzo trudno te dwie sfery to dzielić i odkryć, z którym światem ma się do czynienia. Mnie jednak zainteresowała inna strona tej historii... Rozważałem - i do dziś rozważam - pasję i zachowanie Howard. Myślę, że pasja w życiu jest niezwykle ważna. Warto ponadto sprawić, by nasze zainteresowania należały do naszej pracy, wtedy bowiem będzie nam to sprawiało radość. Czy jednak dla samorealizacji trzeba porzucać bliskich i znajomych? Życie z zainteresowaniami, lecz bez bliskich nie będzie miało aż takiego znaczenia. W pasji i zainteresowaniu ważni są bowiem inni, z którymi dzielić się możemy osiągnięciami, postępami i naszym wielkim szczęściem.
*
Co o tym myślicie? Macie jakieś nietypowe pasje? 😊