Zanim cię zobaczę recenzja

Twoje życie to głównie praca, niewiele w nim miejsca na cokolwiek innego. Prezencja, klasa, samowystarczalność. I nagle miejsce ma pożar, z którego ledwo uchodzisz z życiem. Ogromna część ciała poparzona. Twoja twarz... to już nie ona, to nie jest twoja twarz, to jakiś potwór. Musi tak być, pod opatrunkami musi kryć się potwór. I nie chcesz, nie chcesz na siebie patrzeć, nie chcesz żeby ktokolwiek inny cię oglądał.
Właśnie to przeżywa Alice. Jej domem stał się szpital, ale chociaż leży w sali z kilkoma innymi osobami, sama ukrywa się za kotarą. Przestaje mówić, nie odzywa się do nikogo.
Jednak obok, tuż za kotarą leży Alfie. Uparciuch jakich mało. I taka pozytywna dusza. Postawił sobie za punkt honoru to, że Alice znów zacznie mówić. Więc gada. Mówi do niej, chociaż ona nie odpowiada, mówi i jest tym dla niej coraz bardziej wkurzający ;)
Chociaż się nie widzą, potrafią się zobaczyć tak naprawdę. To co w środku. To co prawdziwe. Co kryje się pod maskami. I są, są dla siebie w tych najgorszych dla siebie chwilach.
Bo Alfie, choć zdaje się takim optymistą, również przeżył w życiu coś strasznego.
Bardzo mi się ta historia podobała. Historia, w której smutek i tragedia mieszają się z uśmiechem. Pełna emocji, czasem powodujących, że w oczach zbierały się łzy. Zniechęcenie, poddanie się i nadzieja.
Mam tych dwoje przed oczami, w tej szpitalnej sali, słyszę paplaninę Alfiego, ale widzę też to, co kryje się pod maską. Tak, ta historia została w mojej głowie, mimo, że słuchałam jej już kilka miesięcy temu.
Słuchałam w audiobooku, niestety. Zdecydowanie lepszym wyborem byłoby ją czytać, lektorka nie potrafiła oddać tych wszystkich emocji. Tego, kiedy ktoś się rozwala na małe kawałeczki. Bardzo dużo tej historii ujęła i szczerze mówiąc, wciąż nie potrafię zrozumieć, dlaczego wydawnictwo tak się na nią uparło. Bo sama historia naprawdę potrafi sprawić, że nasze serduszka to wszystko poczują. Słodko-gorzka. Ponura i ciepła. Moim zdaniem warta przeczytania. Niech Wasze serca się uśmiechną :)