Deeply recenzja

“Ostatecznie to przecież bez znaczenia, czy pojawię się tam w za krótkiej spódniczce, czy zapięta od stóp do głów, bo czy w tym, czy w tym, nikt nie ma prawa dotykać i molestować mnie wbrew mojej woli. Nie ma przecież znaczenia, ile nagiej skóry się pokazuje. Powierzchnia odsłoniętego ciała nie jest ekwiwalentem liczby praw, jakie można odebrać drugiemu człowiekowi.”

Deeply, ostatni tom serii “In love” od Avy Reed, to nie tylko romans. Opowida historię leczenia duszy dwóch skrzywdzonych przez przeszłość bohaterów i ich wspólną drogę, do pozostawienia jej za sobą.

Akcja nie ma nudnych przestojów, ciągle dzieje się coś ciekawego, dlatego tak ciężko było mi oderwać się od lektury. Mimo to, trzeba przeczekać jakieś kilkadziesiąt stron, żeby zatracić się bez końca, więc nie poddawajcie się, nawet jeśli na początku mielibyście na to ochotę, ponieważ chociaż wtedy opowieść może wydawać się banalna, w dalszej jej części nawet nie zauważycie jak szybko będą uciekać Wam kolejne kartki i obudzicie się nagle 50 stron przed końcem.

Poza wątkiem radzenia sobie z traumą (mamy także ataki paniki i dokładne opisy myśli i odczuć osoby, która była ofiarą gwałtu, dlatego ważne jest, aby przeczytać pierwszą stronę, na której wydawnictwo umieściło ostrzeżenia), jest to zdecydowanie jedna z lepszych historii miłosnych jakie dane mi było czytać! Nie znajdziecie tam żadnego związku na siłę, wszystko ma swoje konsekwencje, akcja rozkręca się powoli i nienachalnie - jest to zdecydowanie „slow burn”, a te w końcu uwielbiamy najbardziej!

Uwielbiaaam także historie romantyczne, w których bohaterowie żyją ze sobą blisko i mają miejsce na niewielkiej przestrzeni - tutaj mamy wspólokatorów. Dzięki temu, jesteśmy świadkami naprawdę wielu momentów pozwalających poczuć „motylki w brzuchu” i tym podobne. 😇 Nie ma przestojów i mamy możliwość obserwowania wszystkiego, co ma miejsce w relacji między bohaterami.

Nie zliczę ile razy zabawne kwestie przywołały uśmiech na moją twarz. Bliskość całej grupy przyjaciół pozostawiła pewnego rodzaju pustkę, prawie wołając: „O, patrz! To nie Twoje życie!” Miło było jednak poczuć się częścią tej grupy.
Dodam także, że poza pierwszą stroną przeznaczoną na ostrzeżenia, na drugiej kartce znajduje się playlista Zoey i Dylana! Świetna sprawa, od razu ją ułożyłam, chociaż później tak się wciągnęłam, że nawet nie zdążyłam jej włączyć.