Nienasycenie recenzja

To moje pierwsze spotkanie z autorką tej książki. Zainteresował mnie opis na okładce i sama okładka. Niby niepozorna, ale jak się człowiek zatrzyma, to coś jednak jest na rzeczy...

Niech ten cytat będzie ilustracją tej książki, która trzyma w napięciu mniej więcej od połowy.

Para śledczych próbuje ustalić, czy w mieście grasuje seryjny morderca. Zostaje to zaprezentowane w taki sposób, że właściwie przypomina gotowy scenariusz na niezły film sensacyjny. Oczywiście fikcyjne nazwiska polityków, ale jeśliby się zastanowić, to jednak można się domyśleć i doszukać pewnych podobieństw. To nie przypomina zatem zwykłego kryminału, lecz połączenie akcji, political ficions i powieści psychologicznej. Bohaterowie zaskakują. Porównanie do Dana Browna to jeszcze za dużo, ale autorka jest na bardzo dobrej drodze, czego jej życzę! O pewnych rzeczach bowiem wolimy myśleć, że ich nie ma lub są bardzo rzadkie, bo uderzają w nas i nasz uporządkowany świat. Tymczasem pomiędzy dobrem a złem istnieje też coś pomiędzy. Świat homoseksualny tutaj został pokazany w sposób, o którym nie przeczytacie w podobnych pozycjach. Na pewno będzie to odebrane kontrowersyjnie, dlatego nie jest to książka dla każdego. Opisy zbrodni są bardzo naturalistyczne i aż ma się od nich ciarki. Jak zwykły człowiek może być zdolny do takiego okrucieństwa?
To nie jest literatura, którą zwykle czytam, ale nie żałuję, że zapoznałam się z twórczością Karoliny Kaczyńskiej-Piwko. Ma w sobie coś, co pociąga czytelnika i jej styl potrafi trzymać w napięciu. Nie wiadomo, kiedy dochodzimy do końca. Choć początek nieco nas męczy. Chociaż rozumiem, dlaczego autorka się na niego zdecydowała. Pisarka potrafi pokazuje bohaterów, którzy nigdy nie mają dość, stąd tytuł. Brak umiaru oznacza brak cofnięcia się przed konsekwencjami...
Jeśli chcecie dowiedzieć się, dlaczego autorka wykazała się sporą odwagą, sięgnijcie po tę książkę!
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.