Dni krwi i światła gwiazd recenzja

„Dni krwi i światła gwiazd” to długo wyczekiwana przeze mnie książka, która przyniosła mi wiele emocji. Nie mogłam się na nią doczekać, chciałam ponownie spotkać tajemniczą, główną bohaterkę, udać się do świata, który jest majestatyczny i ciekawy. Nastała ciemność, zmęczenie, zdrady, ból, poczucie beznadziei, przemoc, zemsta i ponura determinacja. Laini Taylor skupiła się na stworzeniu bogatego krajobrazu zniszczonego przez wojnę, z postaciami zranionymi i posiadającymi blizny, a mimo to uwikłanymi w nieubłagany cykl przemocy, który zdawał się nie mieć końca. Nie mogłam się oderwać od lektury, pragnęłam znacznie więcej. Autorka zaskoczyła mnie brutalnością, ale mogłam ją zrozumieć i mieć nadzieję, że w końcu dobiegnie końca. Szata graficzna okładki jest niesamowita, zwłaszcza, że świeci, kiedy zapada zmrok. Cieszę się,, że t historia dostała kolejną szansę, aby trafić do szerszego grona odbiorców.

Główną bohaterką książki autorstwa Lani Taylor pod tytułem „Dni krwi i światła gwiazd” jest Karou, niebieskowłosa dziewczyna, której skóra jest pokryta znakami, a na dłoniach posiada diabelskie symbole. Mieszkała w Pradze i studiowała, wykonywała polecenia handlarza życzeń i mimo tego, życie było dla niej prostsze. Wychowana wśród chimer kroczyła między światami nie czując się tak do końca częścią żadnego z nich, ale teraz przyszedł czas by opowiedzieć się, za którąś ze stron. Karou obecnie przebywa u Białego Wilka i jako rezurekcjonistka próbuje chronić dziedzictwo Brimstone’a. Jej myśli kierują się w stronę serafina, tęskni za Akivą, jednak sytuacja się zaognia. Jest lojalna chimerom, chociaż ich oceniające spojrzenia wiąż jej dosięgają. Co się wydarzy Czy dla dziewczyny i serafina jest jeszcze jakakolwiek szansa?

„Dni krwi i światła gwiazd” opiera się na tym solidnym fundamencie, zapewniając czytelnikowi znacznie bardziej emocjonującą, pełną przygód fabułę. Romans jest nieco stonowany, a fabuła znacznie bardziej nieprzewidywalna. Rozwój postaci były tutaj jedną z najbardziej zauważalnych rzeczy. Zarówno Kaoru, jak i Akiva przechodzą znaczne zmiany, zwłaszcza ona przekształca się w bardzo dojrzałą postać. Choć tęsknię za dawnym radosnym zachowaniem, uwielbiam te nowe cechy, które uzupełniają ponurą atmosferę tego tomu.

Kaoru straciła wszystko, co było jej w życiu drogie, jest zaledwie skorupą dawnej siebie, trawioną żalem, wstydem i poczuciem winy, na które, szczerze mówiąc, naprawdę nie zasługuje. Jest zdeterminowana i silna, ma więcej stali w kręgosłupie, niż można sobie wyobrazić. „Dni krwi i światła gwiazd” ukazuje napięcia dotyczące władzy, a nie miłości. Konflikt nie wynika z uczuć, ale z ponurej rzeczywistości, wojny i walki o władzę. To właśnie sprawia, że nie mogę się doczekać kolejnej części, ponieważ fabuła staje się coraz bardziej przerażająca.