Niebo całe w diamentach recenzja

Książki Juliji Jakowlewy przekonały mnie do siebie swoją autentycznością i klimatem, który autorka potrafiła oddać jak nikt inny. Kiedy jakiś czas temu czytałam "Towarzyszu mój", czyli pierwszy tom z serii o Śledczym Zajcewie, wiedziałam, że sięgam po kawał dobrej literatury. Jednakże decydując się na coraz to nowsze części, miałam wrażenie, że dobrze by się stało, gdyby była to raczej jednotomowa historia, a nie cały cykl literatury.

Polubiłam Śledczego Zajcewa, głównie za to, że zdecydowanie wyróżnia się na tle innych bohaterów nie tylko charakterem. Sięgałam po "Niebo całe w diamentach" z nadzieją na powtórkę z rozrywki i kolejny zachwyt, jednakże w czasie lektury okazało się, że jedyne co naprawdę trzyma mnie przy tych książkach to jedynie główny bohater.

W książce "Niebo całe w diamentach" zabrakło mi również trochę klimatu Rosji w latach 30, co było do tej pory znakiem rozpoznawczym Juliji Jakowlewy. Zaczynając czytać tę powieść, odniosłam wrażenie, że sprawy są do siebie bardzo podobne i tym razem zabrakło mi w niej czegoś, co by zaciekawiło mnie na tyle, aby bez najmniejszego wahania pochłonąć całą książkę.

Nie będę ukrywać jednak, że wydania tego cyklu z ramienia Wydawnictwa Czarna Owca naprawdę robią piękną robotę, ponieważ okładki w stylu retro cały czas kupują mnie jako czytelnika. Dlatego też nie żałuję, że cała leningradzka trylogia kryminalna znalazła się na półce w mojej domowej biblioteczce.

Muszę jednak powiedzieć, że książki Juliji Jakowlewy to prawdziwa skarbnica wiedzy, więc w pewien sposób czytelnicy mają możliwość połączenia przyjemnego z pożytecznym. Autorka jak nikt inny ukazuje życie i realia radzieckiej Rosji z czasów sprzed II Wojny Światowej. Jest to ciekawe doświadczenie, ponieważ we współczesnej literaturze rzadko możemy odnaleźć takiego rodzaju obrazy.

Zabrakło mi tutaj jednak lepiej skonstruowanej intrygi kryminalnej, jak miało to miejsce w pierwszej części trylogii.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję serdecznie Wydawnictwu Czarna Owca.