Recenzja książki Don’t Hate Me

„Don’t hate me” to druga książka z trylogii autorstwa Leny Kiefer. Pierwsza to „Don’t love me”, której recenzję możecie przeczytać w którymś z wcześniejszych postów. Trzeci, finałowy tom serii młodzieżowej, który dopiero będzie wydany, to „Don’t leave me”.

W książce mamy ukazane dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu. Kenzie i Lyall mają za sobą rozstanie, które było bardzo burzliwe i nawet teraz, mimo tego, że upłynęło trochę czasu, oboje podchodzą bardzo emocjonalnie do przeszłości. Kenzie przyrzekła sobie, że nigdy więcej nie będzie miała kontaktu z Hendersonami, a w szczególności z Lyallem, który złamał jej serce. Dziewczyna chce się skupić na nauce i zapomnieć o przeszłości. Wszystko się zmienia w momencie, kiedy dostaje propozycję nie do odrzucenia. Kto by nie chciał pomóc w zaprojektowaniu kurortu na Korfu? Kenzie podejmuje wyzwanie, ale czy aby na pewno jest to dobra decyzja?

Lyall zaś próbuje wrócić do normalności po tym, jak Kenzie odkryła jego kłamstwa i go rzuciła. Może jakoś dałby radę, gdyby nie prośba matki – pomoc w remoncie hotelu w Grecji. Tym sposobem drogi Kenzie i Lyalla znowu się krzyżują.

Kolejna książka, przez którą się płynie dzięki temu, że ma ona w sobie mnóstwo napięcia i emocji. Emocjonalny rollercoaster? Tak, to właśnie to. Książkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie, a do tego z ciekawością, co będzie dalej. Ogromnym plusem jest to, że bohaterowie popełniają błędy, ale też i uczą się na nich. Nie jest to też książka, w której każdy się rzuca na siebie, rozkochuje w sobie od pierwszego wejrzenia i wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Historia Kenzie i Lyalla jest dość zagmatwana, takie jest życie, ale jest zagmatwana w taki porządny, uporządkowany, przyjemny dla czytelnika sposób. Autorka lubi trzymać w niepewności, ale też i zrzucać na czytelnika zupełną bombę emocjonalną w najmniej oczekiwanym momencie. Niekiedy aż chciałoby się potrząsnąć Leną Kiefer i zapytać, jak mogła, dlaczego i po co. No i oczywiście zadać najważniejsze pytanie – kiedy trzeci tom? Końcówka drugiego (pierwszego tak samo!) sprawia, że nie można się doczekać lektury kolejnego tomu.

Do tego w pierwszym tomie zwiedzaliśmy dzięki autorce Szkocję, a teraz przyszedł czas na malowniczą Grecję.

Pierwszy tom serii był dobry, ale drugi był zdecydowanie lepszy. Autorka trzyma naprawdę niezły poziom, a emocje, których dostarcza, są świetne.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Jaguar.