Don’t Hate Me

Kanzie próbuje zapomnieć o Lyallu. Nieoczekiwanie dostaje propozycje wyjazdu na Korfu. Widząc w tym świetną przygodę oraz ucieczkę od niewygodnych pytań rodziny przyjmuje propozycję. Nie ma pojęcia, jak ta jedna decyzja wpłynie na jej życie.

Lyall, postanawia skupić się na studiach. Chcę jak najszybszej skończyć naukę, by zmienić zmienić zasady rządzące rodziną. Gdy matka prosi go o pomoc w remoncie hotelu w Grecji, postanawia jej pomóc. Nie ma pojęcia kogo tam spotka😊.

Ich ponowne spotkanie, będzie dla nich szokiem. Próbują o sobie zapomnieć, każde ma swój powód. Kanzie, nie jest w stanie wybaczyć mu kłamstwa, zawiódł jej zaufanie. Teraz boi się ponownie mu zaufać. Za to Lyall, nie czuję się jej godny. Uważa, że nie zasługuje na szczęście po tym co zrobił. Zrzerają go wyrzuty sumienia, z którymi nie umie sobie poradzić. Czy będą w stanie dać sobie kolejną szansę??? Czy miłość jest w stanie pokonać wszystkie przeciwności losu???

W pierwszej części, czyli "Don't love me", akcja działa się w Szkocji. Tym razem przenosimy się do słonecznej greckiej wyspy Korfu. Słoneczko, plaża oraz remont starego hotelu. Nasi bohaterownie nie znajdują za dużo czasu na przyjemności. A remont nie idzie tak jak było w planie, najpierw strata pracowników, wyciek informacji, sabotaż, aż sytuacja staje się coraz bardziej niebezpieczna. Kto może mieć w tym interes??? Kto chcę nie dopuścić do otwarcia hotelu???

Powiem wam, że bardzo mi się to podobało. Nie jest ...

Kocham.
Nienawidzę.
Nienawidzę siebie za to, że nienawidzę.

Nie nienawidź mnie, okey?
Proszę, nie nienawidź mnie... Chociaż przecież na to zasługuję. Kłamstwo.
I to co zrobiłem.
Nie jestem dobrym człowiekiem.

Kłamstwo.
Dlaczego skłamałeś?!
Chciałabym Cię nienawidzić, powinnam Cię nienawidzić! Dlaczego wciąż jesteś w mojej głowie?! Dlaczego wspomnienia o Tobie wracają w najmniej spodziewanych momentach? Tęsknota tak ogromna...
Nienawidzę Cię!
Kłamię. Nie umiem Cię nienawidzić.

3 tygodnie przebywania w pobliżu siebie. Masochizm? Być może. Czy mimo wszystko chcę tego? Cholera, tak!

Na zewnątrz, przed innymi- maski.
W środku ból i krwawiące serce.
Żal i niezrozumienie.
(Smutno mi...)

Wiesz jak wypowiedziane słowa, nasze zachowanie, mogą mieć konsekwencje? Jak złe, straszne, bolesne!
Teraz już wiem...

Ostatnie jej zdjęcie. Grawerunek z tą datą... I coś pękło.
Ból,
rozpacz!
Wejść na żelazny most i...
Paradoks, jak coś, co nie jest dobre dla mnie, uratowało mnie.

Kenzie.

Lyall.

Nie nienawidź mnie, proszę.

Powiedz mi. Powiedz.
Nie umiem.
Wytłumacz.
Zasłużyłem.
Proszę.
Płacz.
Prawda.
Tak trudno.

Don't hate me...

Powyższa pozycja jest kontynuacją losów Kenzie i Layll’a. Dla przypomnienia - główna bohaterka na koniec poprzedniej części wróciła do swojego rodzinnego miasta ze względu na to, iż odkryła fakt dotyczący tego, że jej chłopak przyczynił się do zabójstwa Ady. Kobieta nie chciała nic więcej mieć z nim wspólnego.

W tym tomie obydwoje omijają się szerokim łukiem. Ostatecznie spotykają się przypadkowo na Corfu, gdzie mają dokończyć budowę hotelu. Tutaj praca nie idzie im jak z płatka, bo ktoś chce pokrzyżować plany realizacji budynku. Kenzie wraz z Laylem zaczynają współpracować, aż ich uczucia ożywają. Jednak nic nie może być wiecznie usłane różami, gdyż na koniec historii wracają ponure wspomnienia dotyczące zabójstwa Ady.

W książce tyle się działo, ile w mojej recenzji - czyli bez szału. Pozycję możnaby było skrócić o połowę jej objętości pozbywając się zbędnych i rozległych opisów. To według mnie jest największy minus. Co do reszty - oceniam pozytywnie.

Książka pt.: „Don't Hate Me” zdecydowanie mi się podobała, a zakończenie sprawiło, że już nie mogę się doczekać tomu trzeciego. Polecam.