Dar Anomalii. Księga 2. Tauryn recenzja

Bren, Pieprz i Zadra cały czas uciekają piewcom. Muszą stawić czoła krwiożerczym harpiom i nie do końca uczciwym krasnoludom. Pieprz wpada na pomysł jak ukryć się przed rabusiami, a jednak naraża życie swoje i współtowarzyszy na jeszcze większe niebezpieczeństwo. Poznajemy też Styksa, dla którego już w pierwszej części piewcy porywali magów. Rozdziały pisane z jego perspektywy były przesiąknięte wyrachowaniem w dążeniu do celu. A jaki jest jego cel? Cóż tego nie zdradzę, ale dąży do niego po trupach. Na jego drodze staje szkarłatna królowa z wysp, na których od lat nie rodzą się chłopcy. Styks będzie musiał pomóc jej odkryć dlaczego tak się dzieje. Złol spotka też trójkę naszych przyjaciół, czy wszyscy wyjdą cało z tego spotkania? Czy Bren spotka jeszcze magów z podziemnego miasta? Czy dojdzie do całkowitego porozumienia z Lebą? A czy Leba odnajdzie tego, kogo szuka? Jest jeszcze kwestia pielgrzymek, których w tej części jest sporo- jakie czary Bren z nich wyniesie? Jaką cenę przyjdzie mu za to zapłacić? Jakie światy zwiedzi?

Dużo pytań ⬆️, ale i książka jest pełna doskonałych treści, emocji i wrażeń! Czytałam i nie mogłam się nadziwić wyobraźni Pawła. Nie dość, że stworzył nowe, niesamowite światy, naładował je magią, za którą magowie płacą własnym zdrowiem, to jeszcze wszystkie te niesamowitości spowił misterną siatką zależności przyczynowo- skutkowych. Absolutnie nic tu nie dzieje się bez przyczyny!


W tekście tej części widzę ukłon w stronę czytelnika. Czytałam recenzje, których autorzy skarżyli się, że jest za mało opisów, że nie wiedzą jak wyglądają Parkanie, że brak tu emocji. Mi to nie przeszkadzało, doceniałam, że autor zostawił pole działania mojej wyobraźni, jednak w tej części Paweł naszkicował nam słowami Lebę i muszę przyznać, że dokładnie tak go widziałam. Możemy tu śledzić jak zawiązuje się przyjaźń między bohaterami, jak uczą się powoli wzajemnego zaufania, by czasem je tracić, kiedy indziej wzmacniać, jak to bywa w życiu. Podoba mi się Bren, ponieważ jest zupełnie jak każdy inny człowiek: ma swoje słabości, niepewności. Powoli buduje swoją pewność siebie, ale przed nim jeszcze długa droga. Nie jest mocarnym mędrcem tylko dlatego, że jest głównym bohaterem powieści, jak to czasem w fantastyce bywa.


Natomiast jeśli chodzi o zakończenie... Autor, mimo wielkiego szacunku dla czytelnika, o jakim sam nie raz pisze, lubi się też nad tym czytelnikiem poznęcać... Cóż może jestem masochistką, ale czekam na więcej 🤣


Mogłabym tak o tej książce pisać i pisać, ale nie wiem czy mielibyście cierpliwość to wszystko czytać. Napiszę więc jeszcze tylko tyle, że jeśli lubisz dobrą, dopracowaną i niebanalną fantastykę, to seria Dar Anomalii jest właśnie dla Ciebie