Nie pytaj recenzja

"Wirginia Woolf napisała kiedyś, że przeszłość każdego człowieka jest w nim zamknięta jak karty książki, którą on zna na pamięć, a przyjaciele znają tylko tytuł."

Inga - dziennikarka radiowa wiedzie spokojne i stabilne życie, z dala od kłopotów i ryzykownych przedsięwzięć. Jednak kiedy jej matka ginie w wypadku samochodowym Inga zaczyna mieć wątpliwości czy faktycznie mógł być to nieszczęśliwy wypadek. Okazuje się, że jej mama, Maria była wychowanką domu dziecka a Inga zupełnie nie zna historii jej pochodzenia. Postanawia zagłębić się w przeszłości matki i dokonuje zaskakujących odkryć. Ale każda osłonięta tajemnica będzie ją wiele kosztować a pytań i wątpliwości będzie coraz więcej. Jakie sekrety skrywa jej rodzina? I kim była naprawdę jej matka oraz jej biologiczni rodzice?

Odkrywanie tajemnic i zawiłych losów fikcyjnych rodzin w książkach to jest to, co naprawdę uwielbiam. Maria Biernacka-Drabik w swojej powieści prezentuje skomplikowaną historię pewnej rodziny, gdzie głównym motywem jest odkrywanie swoich korzeni. Główna bohaterka dociera do różnych osób, które były związane z jej matką i tak od spotkania do spotkania próbuje wszystko sobie ułożyć. Jednak grzebanie w historii dostarcza szokujących informacji i od pewnego momentu nie będzie już odwrotu.

Cała historia została ciekawie skonstruowana, pokazując, że niezależnie od czasów zawsze trafią się jacyś okropni ludzie, którzy krzywdzą innych. Ale muszę przyznać, że nastawiłam się na thriller i tutaj właśnie się rozczarowałam. Nie znalazłam w tej książce nic tak charakterystycznego dla thrillera: niepokojącej atmosfery, dreszczyku emocji czy zaskakujących zwrotów akcji. Książka "Nie pytaj" okazała się zagmatwanym dramatem rodzinnym i choć ciekawie było odkrywać tajemnice Marii Korcz to nie poczułam przywiązania do żadnej z występujących tam postaci, nawet do głównej bohaterki. Być może gdyby Inga miała w sobie więcej pazura lub gdyby było więcej zwrotów akcji? A może też szybsze tempo wydarzeń? Wtedy pewnie zapamiętałabym "Nie pytaj" jako bardziej efektowną powieść. A tak zostaje przy zdaniu, że jest to po prostu dramat rodzinny.