Za szczytem recenzja

"Do­brze wie­dzia­ła, jakie de­mo­ny krążą po opu­sto­sza­łych gó­rach, kiedy w po­bli­żu po­ja­wia się śmierć."

Podczas zamieci śnieżnej mała górska chatka splata drogi czwórki niezwiązanych ze sobą osób. Lokalnego bandziora, bezdomnego, starszej kobiety oraz majętnego biznesmena. Szukali schronienia, chwili oddechu w zimowej zawierusze, skazani na swoją obecność. Po kilku dniach do chaty zmierzają Roman i Kazik zmartwieni brakiem wieści od przyjaciela. Makabryczny widok, jaki zastają po wejściu jeszcze długo będzie nawiedzał ich w snach.

Otrzymując telefon o śmierci matki Alicja bez zastanowienia wyrusza do rodzinnego Międzygórza by poznać okoliczności tragiczych wydarzeń. Nie mogąc pogodzić się ze wstępnymi ustaleniami postanawia sama odkryć prawdę.

Już pierwsze rozdziały pokazują, że Sebastian Sadlej nie podąża utartymi szlakami, oferując nam znacznie więcej niż kryminał. Fabuła prowadzona jest niespiesznie, można powiedzieć nawet, że dość sennie, przeplatając ze sobą dwie przestrzenie czasowe. Z jednej strony towarzyszymy pogrążonej w smutku i lekkim oszołomieniu tragicznymi informacjami Alicji, jednej z czołowych polskich himalaistek. Strata matki to cios, na który nigdy nie można być gotowym. Wyzwala skrywane dotąd emocje, z którymi trudno się pogodzić. Z drugiej strony mamy bezpośredni podgląd na to co działo się w odizolowanej przez zamieć chacie. Warstwa psychologiczna dopracowana na najwyższym poziomie. Pogłębiona wewnętrznymi rozmyślaniami, rozterkami i refleksjami bohaterów. Surowy zimowy klimat nadaje wyjątkowości i wzmaga uczucie niepewności. Wzbogacona krótkim zarysem czołowych alpinistów, dla których chęć zdobycia kolejnych ośmiotysięczników stała się nadrzędnym celem.

Sugerując się samym opisem, można by pomyśleć, że "Za szczytem" to mroczny thriller psychologiczny z motywem zamkniętego pokoju i rozbudowaną warstwą kryminalną. Jednak nie znajdziecie tutaj drastycznych opisów, czy standardowego śledztwa, raczej pełną emocji drogę do prawdy z zaskakującym finałem.