Droga ku nadziei recenzja

Twórczość Danuty Chlupowej poznałam niedawno, przy okazji powieści „Podróż w niechciane”. Historia ta zrobiła na mnie ogromne wrażenie, do tej pory pamiętam, ile wywołała we mnie emocji i wzruszenia. Z niecierpliwością wyczekiwałam dalszych losów bohaterów, których los w czasie II wojny światowej tak bardzo doświadczył.

Droga ku nadziei, ku lepszemu życiu, wiedzie przez trudy i znoje. Życie w ogarniętym wojną świecie zamienia się w czekanie na wyzwolenie, powrót ukochanego, na spokojny sen, którego nie zaburzy już nic.
Bogusia Brzezińska i Jadwiga Peterak. Dwie różne kobiety, którym życie nie szczędziło cierpienia.
Bogusia wraz z Urszulką w końcu wybiera się w podróż do Drogomyśla, gdzie czeka na nią ukochany. Niestety, spokojna wieś z końcem wojny staje się miejscem zażartych walk frontowych. Młodzi ponownie zostają rozdzieleni.
Jadwiga z utęsknieniem patrzy w przyszłość I wyczekuję końca wojny. Uczucie, jakie żywi do Mieczysława, rozrasta w jej sercu z każdym dniem. Jednak znajomość z byłym członkiem Armii Krajowej sprowadzi na nią niebezpieczeństwo. Oboje trafiają do nazistowskiego więzienia w lubelskim zamku.
Czy po wojnie życie obu par będzie takie, o jakim marzą?

„Droga ku nadziei” to powieść, w której jak sam tytuł wskazuje, przed bohaterami otwierają się drzwi do lepszego, powojennego życia. Jednak czy po gehennie i latach okupacji, można wieść spokojne i ustabilizowane życie? Bohaterowie powieści nie mieli łatwo, co chwilę na ich drodze los stawiał trudności, które musieli pokonać. Droga ku lepszemu wiodła ich przez głód, cierpienie, śmierć bliskich.
.
Powieść, którą snuje autorka oparta jest na faktach historycznych. Większa część wydarzeń, które rozgrywają się na kartach powieści, miały miejsce w rzeczywistości. Autorka umiejętnie połączyła wydarzenia z czasów II wojny światowej z fikcją literacką, w bardzo obrazowy sposób oddała realia tamtych czasów. Bohaterowie powieści są postaciami fikcyjnymi, jednak ich kreacja jest bardzo wyrazista. Czytając powieść można odnieść wrażenie, że poznajemy losy osób, które żyły w tamtych czasach.
„Droga ku nadziei”, tak jak i poprzednia część, wywołała we mnie mnóstwo emocji. Powieść czytałam z zapartym tchem, z wypiekami na twarzy śledziłam losy bohaterów i mocno trzymałam kciuki za szczęśliwe zakończenie. Akcja powieści toczy się niespiesznie, jednak bywały momenty, w których moje serce zaczynało bić szybciej, a ja w ogromnym napięciu śledziłam kolejne wydarzenia.
Po raz kolejny autorka zachwyciła mnie swoim kunsztem pisarskim. Niezmiennie jestem pod wrażeniem jej niesamowitego talentu i wrażliwości w pisaniu o trudnych, bolesnych czasach. Oddała w nasze ręce historię bardzo emocjonującą i poruszającą do głębi, ale również dającą nadzieję na lepsze jutro. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnej książki Danuty Chlupowej, a Was, tymczasem zachęcam do sięgnięcia po „Drogę ku nadziei”