Drżenie recenzja

Jak "Drżenie" trafiło w moje ręce. Mianowicie książkę poleciła mi przyjaciółka, strasznie jej się spodobała i bardzo ją zachwalała, więc natychmiast po nią sięgnęłam, ponieważ mamy taki sam gust. Jednak zawiodłam się - spodziewałam się czegoś innego. Nie wiem, może chodzi o to, że nie jestem zwolenniczką wilkołaków, lecz wampirów, które zazwyczaj wydawają mi się bardziej ludzkie. Rany, jak to dziwnie, wręcz śmiesznie brzmi - wampiry, które są ludzkie.

"Drżenie" opowiada o dziewczynie, Grace, która gdy jeszcze była mała została zaatakowana przez wilki. Obecnie mieszka razem z rodzicami i bardzo często pod domem widuje, te wyjątkowe zwierzęta, które mają w sobie coś niezwykłego, a chodzi tu o oczy, które są niczym ludzkie. Akcja zaczyna nabierać tempa, gdy miasteczko obiega wiadomość o zagryzienieniu przez wilki, kolegę ze szkoły Grace - Jacka. Dochodzi do polowania i wtedy poznaje Sama - niesamowitego chłopaka, który jest kompletnie niepodobny do innych znanych dziewczynie kolegów. W tym momencie zaczyna się wielka miłość.

Nie wiem od czego mam zacząć. Na początku, w miarę rozwoju akcji książka wydawała się ciekawa, ale z każdą następną stroną, to wrażenie po prostu znikało. Historia, która została przedstawiona jest po prostu nużąca. Jednak jest to tylko moja prywatna opinia. Myślę, że sposób w jaki odebrałam "Drżenie" wynika między innymi z tego, że nastawiłam się na coś całkowicie innego.

Język w książce jest naprawdę fajny i nie mam do niego żadnych zastrzeżeń. Pomysł na fabułe także jest dobry, tylko jak wspomniałam wcześniej zabrakło tego czegoś. Prawdę mówiąc nie wiem co powinnam jeszcze napisać, może kilka słów o bohaterach, którzy odznaczają się pewną indywidualnością, ale koniec końców wszystkie w mojej pamięci zlewają się w jedno.

Na koniec, "Drżenie" jest ciekawą pozycją, która wnosi powiew świeżości na półki w księgarniach, jednak mnie nie porwała. Polecam zwolenniczkom "Zmierzchu", "Pamiętników Wampirów" i książek o podobnej tematyce paranormal romance.