Młokos recenzja

Duszna dostojewska dusza

Autor: @LiterAnka ·2 minuty
2021-11-22
Skomentuj
15 Polubień
Od czasów „Zbrodni i kary”, poznanej w liceum, życie i twórczość Fiodora Dostojewskiego niezmiennie mnie fascynowały. Tym niemniej przyznać muszę, że o „Młokosie” usłyszałam dość niedawno. To przedostatnia z wielkich powieści, które wybitny pisarz stworzył w swoim życiu.

Dostojewski uważany jest za mistrza prozy psychologicznej, w której bardzo często korzystał z motywu walki dobra ze złem. Nie inaczej jest w przypadku „Młokosa”, którego tytułowym bohaterem jest dziewiętnastoletni Arkadiusz Makarewicz Dołgoruki, stojący u progu dorosłości, owładnięty ideą systematycznego i nieustannego dążenia do celów. Chłopaka cechuje jednak również porywczość oraz brak charakteru, dlatego wiele z jego planów nie dochodzi do skutku. W dodatku bohater naznaczony jest swoim nieślubnym urodzeniem – nosi nazwisko przybranego ojca, a z prawdziwym nie miał kontaktu, choć to on właśnie dbał o jego wykształcenie. Teraz, jako dziewiętnastolatek, ma szansę spędzić z nim więcej czasu, zmierzyć się z obrazem ojca, jaki powstał w jego głowie, ocenić jego postępowanie.

„Młokos” nie jest powieścią łatwą i sięgając po niego trzeba się liczyć z tym, że wymaga skupienia. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, dlatego poznajemy perspektywę tylko głównego bohatera, wraz z targającymi nim emocjami i jego obserwacjami i reakcjami. Trzeba się przygotować na dialogi, podczas których znaczną rolę odgrywają drobne gesty, mrugnięcia powiek, czy pojawiająca się bladość twarzy, co przywodzi na myśl środki wyrazu stosowane w klasycznej prozie angielskiej. Z drugiej strony dostajemy rozbudowane monologi, w których bohaterowie wykładają swoje przemyślenia, filozoficzne idee, rozkładają na czynniki pierwsze otaczającą rzeczywistość społeczną.

Do tego dochodzi mnogość bohaterów i wątków pobocznych, z których każdy jest istotny z punktu widzenia głównego bohatera. Uwagę zwracają postacie kobiece, jak zawsze u Dostojewskiego znaczące i silne, a jednak drugoplanowe. Stosunek autora do płci pięknej jest skądinąd ciekawym aspektem, zarówno w jego twórczości, jak i w prawdziwym życiu. To mężczyźni wiodą prym, to ich rozterki i stosunki stanowią oś wydarzeń. Arkadiusz zresztą otwarcie mówi, że nienawidzi kobiet.

Bohaterowie „Młokosa” i relacje między nimi są skomplikowane i niejednoznaczne. Rozbudowane zdania, zawikłane myśli i emocje sprawiają, że czerpałam przyjemność z lektury tylko wtedy, gdy nic mnie nie rozpraszało. Dostojewski jest pisarzem dla wytrwałego i cierpliwego czytelnika, któremu niestraszne zawikłane myśli, dwoiste osobowości, mieszanie dobra ze złem. Niemniej nie można mu odmówić mistrzostwa w budowaniu bohaterów stojących na rozdrożu, ideowców zderzających się z rzeczywistością. Warto o tym pamiętać, decydując się na poświęcenie mu czasu.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta w serwisie nakanapie.pl.



Moja ocena:

× 15 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Młokos
7 wydań
Młokos
Fiodor Dostojewski
7/10

W duszy bohaterów Dostojewskiego zawsze toczy się walka pomiędzy dobrem a złem, ale zenit osiąga ona właśnie w duszy głównego bohatera tej powieści, dziewiętnastoletniego Arkadiusza Wiersiłowa. Znajd...

Komentarze
Młokos
7 wydań
Młokos
Fiodor Dostojewski
7/10
W duszy bohaterów Dostojewskiego zawsze toczy się walka pomiędzy dobrem a złem, ale zenit osiąga ona właśnie w duszy głównego bohatera tej powieści, dziewiętnastoletniego Arkadiusza Wiersiłowa. Znajd...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Prawdopodobnie wielu może określić to zbrodnią, za którą powinna mnie spotkać kara, ale uważam „Młokosa” za książkę przeciętną. Nie odmawiam nikomu prawa do określania mianem genialnej całej twórczoś...

@atypowy @atypowy

Klasyka broni się sama, co utwierdza mnie w przekonaniu z każdą przeczytaną książką coraz bardziej i bardziej. Klasyka powieści tych najlepszych to mistrzostwo pióra, stylu i intelektu. To pewniak, k...

@aga.kusi_poczta.fm @aga.kusi_poczta.fm

Pozostałe recenzje @LiterAnka

Dzieci nocy
Na południowym wschodzie

Kraje bałkańskie, z którymi kojarzona jest również Rumunia, to obszar Europy, o który na przestrzeni wieków toczyły się zażarte spory pomiędzy mocarstwami. Wpływy polity...

Recenzja książki Dzieci nocy
Antidotum. Historia amerykańskich seriali komediowych
Śmiech jako lekarstwo

Telewizja mogłaby dla mnie nie istnieć. Nie oglądam obecnie ani seriali, ani innych programów. Jednak nie zawsze tak było. Wiele lat temu spędzałam przed ekranem długie ...

Recenzja książki Antidotum. Historia amerykańskich seriali komediowych

Nowe recenzje

Zakazani. Niepożądane uczucie
Zakazani. Niepożądane uczucie
@SunaiConte:

Z twórczością autorki miałam styczność po raz pierwszy a, że lubię poznawać kolejnych autorów z przyjemnością zgłosiłam...

Recenzja książki Zakazani. Niepożądane uczucie
Call girl
Granice nie do ominięcia
@podrugiejst...:

A teraz przyznać się, ile z was marzyło w szkole o uczuciu między wami a nauczycielem? Aurora to dziewczyna bardzo amb...

Recenzja książki Call girl
Pod drzewem sykomory
Życie uczy pokory
@podrugiejst...:

Macie czasem takie uczucie, czytając Książkę, która z góry wiecie, jakie będzie miała zakończenie, że łudzicie się, że ...

Recenzja książki Pod drzewem sykomory