Recenzja książki Dziewczyny z Hex Hall Diable szkło

Sophie z pewnością nie można nazwać normalną nastolatką. Nie jest nawet wiedźmą. Jest demonem, istotą z tak potężną mocą, przez co budzi zarówno szacunek, jaki i strach. Razem z ojcem oraz dwójką swoich przyjaciół opuszcza Hex Hall i wyjeżdża do Londynu, gdzie ma spędzić letnie wakacje z dala od kłopotów i problemów, które przyciąga niczym magnes. Niestety, nie będzie to łatwe, ponieważ gdzieś niedaleko znajduje się Archer Cross - niebezpieczna miłość bohaterki, która prawdopodobnie pragnie pozbawić ją życia.

Rachel Hawkins po raz drugi serwuje czytelnikom pozycję przepełnioną magią, która wciąga dosłownie od pierwszej strony. Wszystko to jest zasługą języka, jaki zastosowała autorka. Jest on taki sam jak w przypadku poprzedniej części, a więc: lekki i przyjemny, a tym samym, bardzo łatwo przyswajalny. Nie można również zapomnieć o doskonale wykreowanych bohaterach. Każdy z nich jest na swój sposób inny, wyjątkowy oraz bardzo wyrazisty, dzięki czemu często odnosiłam wrażenie, że osobiście znam poszczególne postacie występujące w tym utworze. Moje uczucia względem głównej bohaterki w dalszym ciągu się nie zmieniły, a dzięki swojemu niewyparzonemu językowi, wielokrotnie poprawiła mi humor.

W „Diabelnym szkle” autorka wprowadziła do fabuły nowe, intrygujące postacie oraz niesamowite, wręcz namacalne miejsca, które z chęcią sama bym odwiedziła, gdyby tylko istniały. Do kolejnych zalet tej pozycji można zaliczyć także to, że nie sposób odgadnąć, jaką rolę odegrają w całej historii poszczególni bohaterowie i co się może zaraz wydarzyć. Jest to tajemnica, z której odkryciem trzeba czekać do ostatniej strony i właśnie m.in., dlatego tak cenię kunszt Rachel Hawkins. Jej książki są nieprzewidywalne, porywające i potrafią wywołać w czytelniku przeróżne emocje; zarówno dobre, jak i złe.

Poznawanie kolejnych przygód Sophie było wspaniałą zabawą, dlatego z niecierpliwością oczekuję na trzeci tom o nieidealnej nastolatce, która całkowicie skradła moje serce. Mam nadzieję, że będę tak samo mile zaskoczona, jak w tym przypadku, ponieważ "Diablne szkło" okazało się dwa razy lepsze od pierwszej części, która teraz w porównaniu do tej pozycji, wydaje mi się jedynie wstępem do właściwej historii.

Komu w takim razie mogę polecić serię "Dziewczyn z Hex Hall"? Głównie nastolatkom; niestety, ale panom owe książki do gustu nie przypadną. Są to lekkie, niezobowiązujące powieści, które potrafią porwać czytelnika na długie godziny do świata wypełnionego magią i przeróżnymi, dziwnymi istotami.