Recenzja książki Fear Me

„Nie pozwolę, żebyś zbrukał moją duszę tak jak swoją”

„(..)nigdy bym się nie spodziewała, że wybranie dobra, a nie zła, jest takie trudne."

Szczerze przyznaje, że zaczynałam czytać tę książkę z lekkim niepokojem. Czytałam kilka różnych recenzji na jej temat, zaczynając od bardzo pochlebnych, po te wyjątkowo nieprzychylne. Jak więc czuje się po przewróceniu ostatniej kartki?

Jedno jest pewne. Już dawno tak bardzo nie wkurzał mnie główny bohaterem. Jego irytujące zachowanie doprowadziło do tego, że po przeczytaniu ok 100 stron odłożyłam książkę na dwa dni na bok, a to nieczęsto mi się zdarza.

Jednak, jako że nie mam w zwyczaju zostawiać książek nieprzeczytanych, zwłaszcza gdy są to egzemplarze do recenzji, a tym bardziej wydawania opinii o niej, gdy nie przeczytam całości, wczorajszego wieczora zaczęłam czytać dalej. I co? I nagle okazało się, że nie mogę się oderwać. Nie twierdzę, że nagle postać Kierana przestała mnie wkurzać, jednak wciągnęłam się na tyle, by do 1 w nocy przeczytać ponad 300 stron.

Właściwie tylko to, że rano musiałam wstać, przesądziło o tym, że ostatnie 90 stron przeczytałam dzisiejszego popołudnia, stwierdzając, że zdecydowanie jest to książka, która mi się podobała!

Nie twierdzę jednak, że jest idealna, bo wiele rzeczy było mało realnych, a bohaterowie niejednokrotnie doprowadzali mnie do szału, jednak mimo wszystko jestem naprawdę zadowolona z lektury.

Historia Kierana i Lake, nie jest historią dla wszystkich. Zdecydowanie trzeba lubić takie historie i podchodzić do nich z dystansem. Z początku chciałam napisać, że jest to książka oparta na relacji typu hate-love, ale nie do końca jestem przekonana, czy to, w jakim kierunku to wszystko poszło, można do takiej relacji zaliczyć. Na pewno muszę przeczytać drugi tom, by przekonać się, jak to się wszystko potoczy, bo, choć dostałam odpowiedzi na kilka pytań, nadal mam ich dość dużo.

Podsumowując, „Fear me” mimo początkowej irytacji, okazała się naprawdę wciągającą i wywołującą we mnie wiele emocji książką. Napisana jest naprawdę fajnym stylem, dzięki czemu czyta się lekko i bez problemów można „wejść” w tę historię. Na pewno nie jest to historia łatwa. Raczej nikt nie lubi czytać o dręczeniu przede wszystkim psychicznym, a już zdecydowanie trzeba mieć duży dystans do tego, by zrozumieć jakim cudem Lake godziła się na to wszystko, czerpiąc przyjemność z seksu – który, doskonale widać, stał się „narzędziem” Kierana do wymuszania na Lake wielu różnych rzeczy.

Już końcowe rozdziały, jak i zakończenie sprawiło, że początkowa chęć poznania dalszych losów zmieniła się w przymus, przez co, mimo iż drugi tom jest na mojej prywatniej półce, będzie musiał wcisnąć się w egzemplarze do recenzji.

Tak więc, mimo wszystko ja polecam. Doskonale rozumiem skrajne recenzje tej książki, bo dla mnie, jest to jedna z tych historii, którą albo pokochasz, albo znienawidzisz.

Za egzemplarz do recenzji dziękuje Wydawnictwu.