Upiorni recenzja

Pamiętam, jak bardzo przypadł mi do gustu poprzedni tom, czyli "Splątani". Byłam tak zachwycona niebanalnością tej historii, że bardzo niecierpliwie czekałam na kontynuację. Jak myślicie? Warto było czekać? Nie chcę opisywać zakończenia poprzedniej części, ponieważ liczę na to, że ten, kto jeszcze nie miał okazji czytać, po prostu się na to skusi. Mogę napisać natomiast, że wywołało ono u mnie efekt osłupienia i zawieszenia, aż do momentu rozpoczęcia książki, o której teraz mowa. Po raz kolejny miałam przyjemność spotkać się z Wilhelmem, Agatą, Zuzanną i Filipem, a także innymi bohaterami - także naszymi czarnymi charakterami. Jednak tych czworo wywołało najwięcej moich emocji. Śmiało mogę napisać, że przeszłość namieszała w ich życiu. Czy teraz dane będzie im wyjść na prostą? Cóż, to może być bardzo trudne. Zwłaszcza, że splątanie, które pozwala na to, aby rzeczywistość wyglądała zupełnie inaczej, jest bardzo pożądanym aspektem, aby osiągnąć konkretne cele. Gdyby to nie było wystarczające, nad światem zawisło niebezpieczeństwo, którego chciałoby się uniknąć. Rozpocznę od faktu, że jeszcze bardziej, o ile to możliwe, przypadła mi do gustu kreacja postaci. Wydaje mi się, że poczułam z nimi silniejszą więź. Zaangażowałam się w aspekty z ich życia z podwójną chęcią. Kolejną sprawą są fenomenalne opisy. Czytelnik nie ma możliwości, żeby się nimi znudzić, gdyż podsycają one ciekawość ze zdwojoną mocą - zwłaszcza te bardziej krwawe. Dodatkowym plusem jest dynamiczność fabuły. Wszystko nabrało odpowiedniego tempa. Zakładam, że nawet czytelnik, któremu umknęły pewne aspekty poprzedniej części, znakomicie poradzi sobie w odnaleziu się przy "Upiornych". Po raz kolejny otrzymałam niesamowitą dawkę akcji i niespotykanych dotąd wydarzeń. Chociaż fizyka nie była moim ulubionym przedmiotem w szkole, lektura napisana przez Łukasza sprawiła, że z ogromnym zaangażowaniem zaczęłam czytać o splątaniu kwantowym. Wystarczyło obrać to w odpowiednie słowa i napisać wciągające książki - brawo Autorze! "Splątani" to niesamowita historia, ale to właśnie druga część, czyli "Upiorni", skradła moje emocje, uwagę jeszcze bardziej. Przyznaję się również, że jedna z ostatnich scen wywołała u mnie smutek, z powodu rozstania z bohaterami. Dlatego gratuluję Autorowi znakomitego rozwoju, bo jest on zauważalny i zasługuje, żeby zwrócić na to uwagę. Na pewno czekam na inne dzieła spod Jego pióra. Wam polecam tę dylogię, bo jest naprawdę WOW. To thriller, który najzwyczajniej w świecie, trzeba przeczytać. Ja nie mam możliwości, żeby przyczepić się do czegokolwiek.

#współpracareklamowa z Wydawnictwem i Autorem. Dziękuję za mój egzemplarz.