Recenzja książki Figurka z porcelany

Czy kochasz samą siebie? Na to bardzo trudne pytanie musiała odpowiedzieć Iga, bohaterka najnowszej powieści Agaty Bizuk Figurka z porcelany.
Iga, kobieta prawie czterdziestoletnia, miała bardzo trudne dzieciństwo. Z toksycznego domu trafia w ramiona kolejnego oprawcy – swojego męża. Jednak się nie poddaje, po rozwodzie próbuje sobie życie poukładać na nowo. Ma ciekawą pracę, nowego partnera i kilku bliskich znajomych. Czy przeszłość da o sobie zapomnieć, a Iga wreszcie odważy się komuś zaufać i co ważniejsze, uwierzyć w siebie?

Figurka z porcelany to książka bardzo trudna, ale potrzebna. Iga i jej matka doświadczają przemocy psychicznej i fizycznej od osoby, która powinna je kochać i wspierać. Wspomnienia z młodzieńczych lat Igi łamały serce. Wieczny strach, poniżenie miały ogromny wpływ na ukształtowanie młodego człowieka, który w dorosłym życiu nie jest w stanie nikomu zaufać, nie wierzy w siebie. Historia pokazuje jak bardzo nasze dzieciństwo oddziałuje na dalsze życie.

Podczas czytania targały mną sprzeczne uczucia. Z jednej strony bardzo współczułam obu kobietom, ale z drugiej, nie mogłam zrozumieć, dlaczego nie wyniosły się z tego domowego piekła. Ich zachowanie wydawało się momentami aż irracjonalne. Jednak autorka przybliżyła nieco czytelnikowi, jak działa psychika takiej skrzywdzonej osoby poprzez poprowadzenie narracji z punku widzenia Igi. Muszę przyznać, że dzięki temu łatwiej było zrozumieć, co czuje, czego się boi.

Figurka z porcelany to moje pierwsze spotkanie z twórczością Agaty Bizuk. Dałam się porwać tej niezwykle trudnej i pełnej emocji książce. Historia zdecydowanie daje do myślenia, skłania do refleksji i rozejrzenia się szerzej po otoczeniu. Może mamy wśród znajomych osoby, które pod maską twardzielki skrywają prawdziwe rodzinne dramaty. Zdecydowanie polecam.