Kończę z tym. Dlaczego dzieci nie chcą żyć? recenzja

Rozmowy, wpisy i znowu rozmowy - z psychologami, socjologami, lekarzami...
Rozmowy z młodzieżą - która... myśli o samobójstwie, która się kaleczy, szuka bólu, a w tym bólu ukojenia... O ludziach, którzy wiążą na własnej szyi linę wiedząc, co może się stać, gdy będą ją zacieśniać.
Ta książka jest o młodych ludziach, którym świat za bardzo ciąży, którym traumy przygniatają wnętrze, a bezsilność zakleja usta. Czują, że są sami, że leczenie nie pomaga. Stają się automatami w ludzkim świecie, które nie mają ratunku, choć mają. Są leki, które zażywają, są rozmowy z lekarzami - mają pomoc, ale to wszystko chyba nie skutkuje, gdyż tkwi w nich blokada. Oni czekają na koniec - tego czegoś, czego nie potrafią ująć w słowa. Czegoś, co ich rani w pewien sposób.
Czy chcą coś z tym zrobić? Czy szukają drogi wyjścia z labiryntu zapętlenia? Czy chcą wyzdrowieć? - bo to zasadnicze pytanie. CZY SAMI CHCĄ? Oni, według mnie, sami weszli w tą matnię, a teraz? Teraz tam tkwią i nie czują nic...

Trudno się czyta.
Jeszcze trudniej pojąć to, co siedzi w głowach młodych ludzi. Nastolatków, przed którymi lata życia, przed którymi życie nie odsłoniło jeszcze wszystkich kart. Tyle piękna wokół nas, tyle pięknych momentów, ludzi, których jeszcze nie znamy, a które się pojawią. Tyle tajemnic, a oni? Pełni czerni i nicości lewitują pośród nas. Bo nie chcą żyć.

Tak nie powinno być.
Kiedyś tak chyba nie było, albo... było lecz nie mówiło się o tym. Problemy zamiatać najlepiej pod dywan - i to własny, a potem przykryć i uważać, by nikt go nie przesunął, albo (co najgorsze u wielu) nie zabrał wytrzepać. Traumy, jakieś niemiłe doświadczenia, ludzie - wszystko wpływa na psychikę zwłaszcza nastolatków, którzy często wszystko chłoną i nie uzewnętrzniają nic. Wszystko w nich siedzi i z czasem gnije. Nie czarujmy się.
Okres pandemii zaostrzył te bóle młodych ludzi. Zaczęło się mówić o ich problemach, psychice i myślach. O ich chorobach duszy i tego, że psychologowie nie są gotowi na taką falę chorych. Ale skądś się to bierze, zaczyna... W otoczeniu szukajmy.
Rozglądnijmy się i sami sobie odpowiedzmy - czy to internet, wolność, luz, czy wpływ innych?

Odwaga - sama w sobie jest pierwszym krokiem ku ratunkowi...