Klaudyna w Paryżu recenzja

Ach ta Klaudyna...!

Nadszedł czas na pożegnanie z ukochanym przez bohaterkę, miejscem dziecięcych przygód, młodzieńczych psot - Montigny. Uroczą, pełną lasów, łąk i wszelkiej zieleni mieścinę, trzeba zamienić na szary i ponury Paryż. Klaudyna, aby zrobić na złość koleżankom, godzi się na propozycję ojca i przeprowadza się do miasta. Szybko jednaj swej decyzji zaczyna żałować, co doprowadza ją do głębokiej depresji i choroby. Jakby miała mało problemów, Melania ścina jej piękne włosy! Dziewczyna nie potrafi się odnaleźć w nowym świecie.
Zmienia się trochę, kiedy poznaje ciotkę - siostrę ojca - i jej wnuka, cudnego Marcela. Chłopak jest jej równolatkiem i szybko znajdują wspólny język. Nie myślcie sobie, że coś między nimi zaiskrzy... Marcel ma przyjaciela... bliskiego przyjaciela - Charliego. Ma również ojca - Renauda, i to właśnie on sprawi, że młodej damie serce zabije mocniej.

"Klaudyna w Paryżu", to kolejna po "Klaudynie w szkole" pozycja Sidonie Gabrielle Colette opisująca losy zwariowanej, niezwykle świadomej, jak na swój wiek dziewczyny. Jednak, o ile w pierwszej części Klaudyna szokowała, a tyle w tej jakby straciła rezon. Pozostał jej wprawdzie cięty języczek, ale ubrana w sztywne kołnierzyki i dopasowaną spódnicę, czasami jest wręcz za grzeczna! Aż się prosi zawołać - Wróć Klaudyna z Montigny!
Za to zaskakuje nas Łusia, która z niewinnej dziewczynki, zmienia się w kobietę wyrachowaną, wykorzystującą ciało, dla pozyskania dóbr materialnych. Stanowi kontrast dla ugrzecznionej głównej bohaterki.

Pierwsza część była stanowczo bardziej niepoprawna i pikantna, w tej czegoś mi zabrakło, nie czytałam już z takimi wypiekami na twarzy jak wcześniej. Niemniej, nie mogę się już doczekać powrotu Klaudyna jako mężatki! Ciekawa jestem, jak z tą nową drogą życiową poradzi sobie dziewczyna posiadająca własne zdanie, nie dająca sobą manipulować, a żyjąca w czasach, kiedy kobieta za dużo do powiedzenia nie ma...