Genesis recenzja

"Genesis" to już 12 tom cyklu o wręcz nieśmiertelnym detektywie Robercie Hunterze. Jest to bardzo krwista i makabryczna seria, więc nie wszystkim przypadnie do gustu. Dla mnie jednak są to jedne z lepszych thrillerów jakie miałam przyjemność czytać. Jest tu strach, jest napięcie, jest krwawo i makabrycznie.

Chris Carter po raz kolejny po mistrzowsku wykreował postać psychopatycznego mordercy. "Genesis" to książka dla ludzi o mocnych nerwach. Choć w moim odczuciu nie ma tu aż tak wiele makabrycznych opisów jak w poprzednich tomach, jednak to co napisało pióro autora mocno działa na naszą wyobraźnię. Jeśli jesteście fanami krwawych historii to tą książką będziecie zachwyceni.

Oprócz przysłowiowych latających flaków mamy tu kawał dobrze skonstruowanej historii. Morderca jest geniuszem, okrutnym geniuszem, który nie oszczędza zarówno swoich ofiar, ich bliskich jak i naszych śledczych. Po mistrzowsku pogrywa ze wszystkimi i jest nieuchwytny. Czym się kieruje? Czy to zemsta? Jeśli tak to za co? Robert Hunter i jego partner mają ręce pełne roboty. Nie dość, że muszą odkryć tożsamość mordercy i za wszelką cenę go schwytać, to jeszcze muszą zrozumieć na jakich zasadach poluje on na swoje ofiary, jaki jest klucz jego działań. A nie jest to proste, bo wydaje się, że ofiary psychopaty nie mają ze sobą nic wspólnego - różni ich praktycznie wszystko: płeć, kolor skóry, wiek... Czy to przypadkowe ofiary szaleńca czy jednak dobrze przemyślane elementy, trybiki większego planu? Odpowiedzi na te pytania są zaskakujące i mocno szokujące. Gwarantuje, że wbiją was w fotel.

Książka porusza ważne tematy. Autor skupił się na depresji, prześladowaniach i niepełnosprawności. To co opisuje jest nam dobrze znane, choćby ze szkoły, z zachowań młodzieży i dzieci, którzy niejednokrotnie bywają okrutni w stosunku do tych, którzy są inni niż oni. Mimo, że jest to znane to jednak podczas lektury wzbudza w nas emocje współczucia dla ofiary i niedowierzania dla sprawców, że potrafią być tak okrutni i że nie zdają sobie sprawy, że ich zachowanie może nawet doprowadzić do tragedii. Dobra książka z przesłaniem.

Narracja w trzeciej osobie, narratorów mamy kilku, począwszy od głównych śledczych a na samym mordercy skończywszy.

Podsumowując: kolejna genialna książka autora. Jedna z lepszych i ciekawszych w całym cyklu. Bardzo mi się podobała.