Głos w mojej głowie recenzja

Zacznę od tego, że jestem osobą, dla której temat zaburzeń odżywiania czy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych nie jest obcy. Czasem wolałabym, aby właśnie był mi kompletnie odległy. Życie jednak układa swój własny scenariusz i czasem po prostu wpadamy w bagno, z którego ciężko jest się uwolnić.

Może moim błędem było sięgnięcie po tą lekturę, ale potrzebowałam pewnego bodźca, który uświadomi mi, jak mogą wyglądać zaburzenia psychiczne z perspektywy osoby trzeciej. To ja byłam tą osobą i bądź co bądź, nie żałuję czasu, który spędziłam na czytaniu tej książki. Przez to, że ,,jestem w temacie" i interesowały mnie kwestie podejmowane przez autorkę, bardzo szybko pochłonęłam tą pozycję. Ciężko jest mi opisać to, jak bardzo zżyłam się z główną bohaterką.

Rozumiem wszystkie negatywne opinie na temat tej książki, dla mnie również nie jest arcydziełem i czymś, co powinno być powszchnie czytane, ale mam do niej pewien sentyment. Historia otworzyła mi oczy. Czytając, myślałam i analizowałam każdą sytuację, która wydarzała się w życiu bohaterki i zdarzało się, że odpowiadałam na to płaczem. Z jednej strony książka jest naprawdę triggerująca, a z drugiej strony treści w niej zawarte pokazały mi, jak wygląda takie życie. Moje emocje podczas lektury były bardzo różnorodne i dziwne, opisanie ich sprawia mi trudności.

Książka z pewnością nie jest odpowiednia dla każdego. Nie polecam jej nastolatkom ani paradoksalnie osobom, które niestety miały do czynienia z jakimikolwiek zaburzeniami odżywiania. Ta lektura może wywołać nawrót. Moje myśli przeskakiwały ze skrajności w skrajność i uważam, że zabrałam się za takie treści zbyt wcześnie, bo wtedy, kiedy moje radzenie sobie z chorobą nie było jeszcze na ustabilizowanym poziomie. Treści bardzo oddziałują na zdrowie psychiczne. ,,Głos w mojej głowie" to mocna książka i radzę zastanowić się kilka razy zanim ktoś ją przeczyta. Zawiera naprawdę wstrząsające i przerażające zdania oraz sytuacje, które niestety okazują się realiami.

W każdym razie, lektura pozwoliła mi pobyć chwilę obserwatorem i spojrzeć na zaburzenia z innego punktu widzenia. Czasem taki lekki wstrząs jest potrzebny.