Cierń recenzja

"Cierń" to ostatni tom trylogii autorstwa Przemysława Żarskiego, będący dowodem na to, że warto poznać całą historię. Ja zawsze to robię, zarówno z pojedynczymi książkami, jak i z seriami, choć często to czytanie na siłę niestety nie przynosi nic dobrego, to tym razem byłam bardzo przyjemnie zaskoczona.

"Ślad" i "Blizna" mnie nie porwały, każda z innych powodów. Przystępowałam więc do lektury "Ciernia" trochę zniechęcona, lecz tym razem coś zaskoczyło od pierwszych stron. Czytało mi się świetnie, akcja miała idealne tempo, a autor umiejętnie stopniowo odsłaniał przed nami kolejne fragmenty przerażającej układanki. Przy "Bliźnie" szukałam sobie zajęć na siłę, byleby tylko nie wracać do lektury, a dla "Ciernia" byłam gotowa wszystko rzucić i zarwać noc. Wiem jak to brzmi, sama zastanawiałam się długo, skąd we mnie taka zmiana i prawdę mówiąc, nie wiem.

Trzeci tom jest ściśle powiązany z drugim, w sumie już dawno nie spotkałam się z tym, że kolejna część jest tak dosłownie kontynuacją poprzedniej jak w tym przypadku. Byłam na to przygotowana, bo sam autor uprzedzał, że warto przypomnieć sobie ostatnie strony "Blizny", ja miałam ten komfort, że czytałam ją pierwszy raz tuż przed premierą "Ciernia", więc płynnie przeszłam między książkami.

Intryga kryminalna została uszyta naprawdę grubymi nićmi, niteczki pozostawione we wcześniejszych częściach zebrane w całość okazują się być sznurem, zaciskającym się z każdą stroną coraz mocniej na szyi czytelnika. Okazuje się, że żadne wydarzenie nie było przypadkowe, że każda postać pojawiła się w jakimś konkretnym celu. Podziwiam autora za to jak przemycał od samego początku szczegóły, które prowadziły do rozwiązania przedstawionego w finale. Żarski to pisarz, który nie daje czytelnikowi odetchnąć, nie idzie na łatwiznę, więc przy czytaniu trzeba być cały czas skupionym i czujnym. W "Śladzie" i "Bliźnie" przychodziło mi to z dużym trudem, rozpraszała mnie forma i to na niej koncentrowałam się bardziej niż na treści, ale przy "Cierniu" byłam już w pełni oswojona z tym niepowtarzalnym stylem i jestem ostatecznie usatysfakcjonowana spotkaniem z Robertem Kreftem.

Moje 8/10.