Cierń

Super kryminał! Przemysław Żarski trochę kazał czekać na te część, ale było warto!
Polecam, cała seria mi się podoba, lecz lepiej ją przeczytać tak jedną po drugiej.
Polecam.

Książka Cierń jest ostatnim tomem z komisarzem Kreftem, którego demony przeszłości mają wpływ na jego życie. Jestem ciekawy jak zakończy się trylogia i spodziewam się w trzeciej części po domykania wątków rozpoczętych w pierwszym oraz drugim tomie. Miałem nadzieje, że autor sobie poradzi świetnie z tym i dostanę zakończenie jakie chciałbym otrzymać, czyli mroczne i spinające wszystko razem.

Książka Cierń jest zwieńczeniem trylogii, w której Kreft musi sobie poradzić z traumą i demonami przeszłości. W ostatniej części szuka odpowiedzi na temat samobójstwa swojej matki. Znalezienie dołu z ludzkimi kośćmi powoduje rozpoczęcie śledztwa, a dla Krefta jest okazją do rozpoczęcia podróży w przeszłość i zmierzenie się z własnymi demonami, która skrywa nie jedną tajemnicę.

Autor postarał się w ostatniej części o połączenie różnych wątków ze sobą z wcześniejszych tomów zagłębiając się znów w przeszłość otrzymujemy kryminał, gdzie nie ma jednoznacznych odpowiedzi. Teraźniejsze śledztwo miesza się z wydarzeniami z czasów młodości Krefta, które zaważyły na jego drodze jaką wybrał wstępując do policji. Ciągle poszukujący odpowiedzi na pytania dotyczące samobójstwa matki i przyczyn dlaczego tak stało się. Retrospekcje z czasów młodości tylko dodają swoją cegiełkę przyczyniając się pośrednio do poznania zdarzeń mogących przybliżyć nam możliwości poznania przyczyny wyboru jego matki. Prowadząc dwa wątki z przeszłości i teraźniejszości próbuje ...

Każdy kolejny tom z komisarzem Robertem Kreftem autorstwa Przemysława Żarskiego jest zdecydowanie lepszy. "Cierń" kończy ten cykl i to z jakim efektem. Znacznie bardziej wciągająca fabuła, pełna tajemnic sprzed lat, które tutaj wypłyną na światło dzienne. Tajemnice, które zmienią wiele, a które niestety zabiorą ze sobą pewne ofiary.
Główny bohater, Robert Kreft, od małego żył z traumą, jaką była samobójcza śmierć matki. Jego upór, dedukcja i siła walki, doprowadziły do poznania prawdy odnośnie tamtej tragicznej historii. Historii, która ma wiele wspólnego z obecnymi sprawami nad którymi pracuje zespół komisarza. Dziwne morderstwa, niezidentyfikowane ofiary i podejrzane samobójstwa młodych kobiet. Jak to się łączy? I kto za tym wszystkim stoi?
Akcja z każdym kolejnym rozdziałem nabiera tempa, rośnie ekscytacja, pojawia się masa interesujący wątków, a do tego wszystkiego dobrze wykreowani, nieprzerysowani bohaterowie, których spokojnie możnaby spotkać w życiu codziennym. Bohaterowie, którzy budzą zaufanie, którym współczujemy, gdy na każdy kroku walczą z własnymi słabościami, konsekwencjami złych wyborów oraz śmiertelnie groźnymi demonami.
Autor oszczędził nam zbędnych opisów, każde zdanie, akapit, rozdział są tutaj przymyślane, szczegółowe i łatwe w odbiorze.
Najbardziej dynamiczne, emocjonalne i nieprzewidywalne jest w tej powieści jej zakończenie. Zakończenie mocne, wyraziste i nie do końca szczęśliwe. Bynajmniej dla wszystkich bohaterów tejże książki. Z...

"Cierń" to finalna historia bestsellerowej trylogii z Robertem Kreftem.

Ludzkie kości znalezione w pobliżu kapliczki i samobójstwo młodej dziewczyny, to dopiero początek czarnej serii, z którą przyjdzie zmierzyć się Kreftowi.
Czy istnieje tu jakikolwiek związek z samobójczą śmiercią jego matki przed dwudziestu pięciu laty?

"Błędy tkwią w pamięci niczym cierń. Ich wspomnienie tylko potęguje ból".

Tom trzeci stanowi płynną kontynuację poprzednich części i zamka całą historię. To jak precyzyjnie autor splótł wszystkie wątki, zasługuje na wyrazy uznania. Wydarzenia przedstawione w narracji trzecioosobowej przeskakują nie tylko między różnymi postaciami, ale również między przeszłością a tym co teraz. Daje nam to niezwykle panoramiczny obraz, dodając i tak już mocno dynamicznej akcji, jeszcze więcej energii. Polubiłam nie tylko głównego bohatera, lecz i kilka innych postaci drugiego planu, i cieszę się, że mogłam ich wszystkich lepiej poznać.

Sępy przeszłości krążą nad głową komisarza, nie dając mu chwili wytchnienia.
Wszystko zdaje się być ze sobą powiązane, a każda ze zbrodni w jakiś dziwny sposób łączy się z osobą Krefta. Czy uda mu się znaleźć odpowiedź na dręczące go od lat pytanie o powody samobójczej śmierci jego matki?

Misternie skonstruowana intryga na niezwykle wysokim poziomie, przednia zagadka i realistyczni bohaterowie, narysowani zdecydowaną kreską oraz umiejscowienie akcji na dobrze znanych mi terenach - to w...

02.06.2021 Miała swoją premierę trzecia już część przygód Roberta Krefta, który dla mnie jest niezniszczalnym facetem, ale sami czytając na pewno to zauważyliście. Ja należę raczej do tych niecierpliwych, więc nie mogłam doczekać się tej części i tym oto sposobem zobaczycie, że przeszłość nigdy nie zapomina i wraca po 25 latach, ale dlaczego? Do kogo? Znam kilka osób, które twierdzą, że nie trzeba czytać od 1 do 3 żeby zrozumieć, ale wg. mnie lepiej każdą serię zacząć od początku, bo zauważycie rozwój sytuacji, porównanie do tego, co było, a jest, oraz nawiązanie do przeszłości. Osobiście pogubiłabym się nie znając wcześniejszych części. Trzecia część łączy pierwszą i drugą w jedną spójną całość, co na początku sprawiło mi mały problem, bo trochę minęło od premiery 1 tomu, ale szybko wiedziałam, co, z czym. Tutaj gratuluje autorowi, że to wszystko złączył, bo efekt pieruńsko dobry.

Wyobraźcie sobie widzieć własną matkę popełniającą samobójstwo?! Nierealne prawda? A właśnie nasz bohater takie coś przeżył i czy dążenie do prawdy to zawsze dobry motyw? Czy prawda bywa ulgą, a może cierniem, który uwiera? W książce będziecie mieli wiele momentów do zastanowienia się, ale i ciekawych odkryć. Historia nie da o sobie zapomnieć. Ból i cierpienie, jakie doznaliśmy za nic w świecie nie chcą się uciszyć i czy to będzie miało wpływ na przyszłość?

Uwielbiam tę serię za tempo, za nerwy, które czasem sięgały zenitu, za to, że na głos mówiłam „ No...

Anna wsiadając do samochodu przypadkowo poznanego mężczyzny nie przypuszczała, że ta nic nie znacząca przysługa zaważy nie tylko na jej życiu, ale również na życiu jej syna. Kim jest postać Anny? To matka komisarza Krefta, której samobójcza śmierć prześladuje go każdego dnia już od 25 lat. Obraz matki wyskakującej przez okno jest niczym cierń, który systematycznie rozdrapuje starą ranę i nie pozwala się jej zasklepić. Czy synowi uda się ustalić jaka decyzja sprowokowała Annę Kreft do podjęcia tak drastycznego kroku? W ręce komisarza dostaje się kaseta z nagranym głosem jego matki, wciąż odnajdywane są zwłoki kobiet, które z niewiadomych przyczyn postanowiły odebrać sobie życie i nadal nie wiadomo jaki los spotkał zaginioną żonę Błażeja Urygi, policjanta i kolegi komisarza Krefta. Czy te sprawy może coś ze sobą łączyć? W toku prowadzonego śledztwa pojawia się wspólny mianownik, który pozwala powiązać je ze sobą. Wszystkie kobiety, w tym również Anna Kreft, przed odebraniem sobie życia znikały z domu na kilka dni nie informując o tym swoich najbliższych, ani też nie wyjaśniając później co w tym czasie porabiały. Czy Oli Urydze przyjdzie podzielić tragiczny los zaginionych wcześniej kobiet?
***
„Cierń” Przemysława Żarskiego to już niestety ostatni, trzeci tom serii z Robertem Kreftem w roli głównej. Zastanawiam się co mogłabym Wam powiedzieć o tej książce i o poprzedzających ją: "Śladzie" i "Bliźnie". O trylogii Pana Przemysława pojawiło się bowiem już tak dużo i ta...

,,Cierń" Przemysław Żarski
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐
60/2021
·
W styczniowy wieczór w pobliżu kapliczki i metalowego krzyża śledczy znajdują rozkopany dół, a w nim ludzkie kości. Kilka dni później na drugim końcu miasta samobójstwo popełnia młoda kobieta.
Robert Kreft wraca do pracy i mierzy się z dramatycznymi wydarzeniami ostatnich tygodni, kiedy to znalazł się o krok od rozwikłania tajemnicy samobójczej śmierci matki.
Dwadzieścia pięć lat wcześniej Anna Kreft odebrała sobie życie, skacząc z balkonu na oczach dziesięcioletniego syna. Kobieta spotkała na swojej drodze pewnego człowieka, który wbił cierń w tkankę ich ustabilizowanego życia, niszcząc spokój, zatruwając relacje i popychając Annę w ramiona obłędu.
Cierń to historia o tym, że wspomnienia potrafią uwierać jak tkwiąca w skórze zadra. To bolesna, jątrząca się opowieść o dążeniu do prawdy, która nie zawsze prowadzi do zagojenia blizn i ukojenia bólu.
Brawurowy finał cyklu z komisarzem Robertem Kreftem w roli głównej!
·
,,Cierń" to świetny kryminał. Historia bardzo dopracowana, wielowątkowa i intrygująca. Każda akcja świetnie poprowadzona! Nie mogłam się od niej oderwać, główny bohater niebanalny, a mroczny klimacik z narastającym napięciem i z mnóstwem pytań bez odpowiedzi to stan, który uwielbiam❤ Jak za pewne większość fanów kryminałów. Ta z całego serca polecam tę serię, bo jest rewelacyjna! Wielka szkoda, że to już koniec.
·
·
·
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu @...

Z każdym kolejnym tomem coraz bardziej przemawia do mnie klimat, który stworzył Przemysław Żarski w cyklu z Robertem Kreftem. Nieco mroczny i depresyjny, bazujący na przeszłości, która zostawia ślady, blizny na duszy i niczym cierń tkwi głęboko, jątrząc niegojącą się ranę.

I z jednej strony szkoda, że przyjdzie pożegnać się z bohaterem, z którym zdążyłam się zżyć, ale z drugiej tom kończący przynosi zwykle odpowiedzi na nurtujące czytelnika pytania. Czy tak będzie i tym razem?

Podążamy tropem spraw prowadzonych przez Krefta, ale i jego narastającej obsesji na punkcie samobójstwa matki. Zbyt wiele tematów współczesnych łączy się z tymi sprzed lat, by można było zrzucić to na karb przypadku. Wspomnienia nie dają wytchnienia, drążą bohatera emocjonalnie. Tylko to wciąż samobójstwa, więc gdzie można szukać powiązań? Kto gra z Robertem Kreftem i jaka jest stawka w tej makabrycznej grze?

Cofniemy się do przeszłości poznając historię Anny Kreft, stopniowo odkrywając powody ostatecznego kroku, na który zdecydowała się na oczach syna.

„Cierń” to nie tylko rasowy kryminał, w którym trudno o jednoznaczne tropy i jasne odpowiedzi. To również spojrzenie na rodziny samobójców. Na ich traumę, która nigdy się nie kończy. Wyrzuty sumienia, od których blisko do popadnięcia w obłęd. Powieść nie epatuje brutalnością, akcja nie pędzi na łeb, na szyję, ale emocje wślizgują się niepostrzeżenie pod skórę i tkwią...

"Cierń" to ostatni tom trylogii autorstwa Przemysława Żarskiego, będący dowodem na to, że warto poznać całą historię. Ja zawsze to robię, zarówno z pojedynczymi książkami, jak i z seriami, choć często to czytanie na siłę niestety nie przynosi nic dobrego, to tym razem byłam bardzo przyjemnie zaskoczona.

"Ślad" i "Blizna" mnie nie porwały, każda z innych powodów. Przystępowałam więc do lektury "Ciernia" trochę zniechęcona, lecz tym razem coś zaskoczyło od pierwszych stron. Czytało mi się świetnie, akcja miała idealne tempo, a autor umiejętnie stopniowo odsłaniał przed nami kolejne fragmenty przerażającej układanki. Przy "Bliźnie" szukałam sobie zajęć na siłę, byleby tylko nie wracać do lektury, a dla "Ciernia" byłam gotowa wszystko rzucić i zarwać noc. Wiem jak to brzmi, sama zastanawiałam się długo, skąd we mnie taka zmiana i prawdę mówiąc, nie wiem.

Trzeci tom jest ściśle powiązany z drugim, w sumie już dawno nie spotkałam się z tym, że kolejna część jest tak dosłownie kontynuacją poprzedniej jak w tym przypadku. Byłam na to przygotowana, bo sam autor uprzedzał, że warto przypomnieć sobie ostatnie strony "Blizny", ja miałam ten komfort, że czytałam ją pierwszy raz tuż przed premierą "Ciernia", więc płynnie przeszłam między książkami.

Intryga kryminalna została uszyta naprawdę grubymi nićmi, niteczki pozostawione we wcześniejszych częściach zebrane w całość okazują się być sznurem, zaciskającym się z każdą stroną coraz mocniej na szyi czytel...

,, Ekran śnieżył. Zobaczyła pomieszczenie i dwie osoby, chyba kobiety, zakneblowane i przywiązane do zardzewiałych obręcz w ścianie. Ktoś, kto trzymał aparat w dłoni zrobił najazd na znajdujący się w połowie drogi między nimi nóż i rozrzucone na ziemi zdjęcia. Do zmurszałych ścian przykleił się mrok".
To jest trzecia część serii. Jest to pozycja, która od razu zaczyna się kontynuacją części drugiej. Nie polecam czytać ich wszystkich osobno, tylko po kolei, bo inaczej się w niej nie połapiecie. A zaczyna się bardzo ciekawie, bo śledczy znajdują rozkopany dół, a w nim oczywiście ludzkie kości. Aż dreszcze mnie przeszły po plecach, kiedy gdybali, że mogą to być kości dziecka. I tutaj zwróćcie uwagę, bo dzieje się to wszystko w 1955 roku, a potem mamy przeskoki do 2018 i tak dalej. Ten, kto nie zwróci na to uwagi, może się troszkę zamotać. Potem jednak oczy same idą do nagłówka i historia absolutnie nas hipnotyzuje.
Pozycja czytana pod napięciem, gdyż mamy tutaj niewyjaśnione sprawy z przeszłości. Dodatkowo wzmianka o postaciach, które kiedyś leczyły się w zakładzie psychiatrycznym niezwykle mnie intrygowała. Kocham wątki odnośnie chorych bohaterów, gdyż daje mi to obraz co do ludzkiej wyobraźni. A ta jest naprawdę imponująca w tej książce. Bohaterowie dzielą się na miłych i tych, co takich udają. Oczywiście sam Robert Kreft jest niezwykle intrygującą postacią. Trzyma on do wszystkich dystans i mam wrażenie, że nie zapomina żadnej sprawy. Potrafi doskonale łączyć wąt...

Dlaczego tak późno odkryłam @przemyslawzarski i jego trylogię!!! Co prawda za mną tylko trzecia finałowa część, ale z pewnością będę nadrabiać 🙂 A może autor nie powiedział ostatniego słowa 😉 bardzo na to liczę!

Główny bohater to mężczyzna, w którym ukryte jest zagubione dziecko. Trauma z dzieciństwa nie pozwala mu pójść naprzód, nie pozwala swobodnie żyć. Jego życie jest po prostu smutne i szare, nie potrafi z niego czerpać pełnymi garściami. Ma jednak określony cel - chce w końcu rozwiązać sprawę samobójstwa matki, która cały czas nad nim ciąży. Strata najbliższej osoby to wielka tragedia, zwłaszcza w wieku dziecięciu lat. Nie dziwię się, że ta sprawa cały czas dręczy Krefta, że trudno mu się z nią uporać.

Autor doskonale przechodzi z czasu teraźniejszego do przeszłości. Wątki z każdą stroną łączą się ze sobą, przenikają tworząc spójną całość.
Klimat całej historii jest spowity mgłą i to właśnie takiej atmosfery poszukuje zawsze w kryminałach. Tajemnica z przeszłości, o której nie można zapomnieć… REWELACJA!!! co więcej okazuje się, że ma ona ścisły związek z wydarzeniami, które toczą się obecnie, może to lekki spoiler, ale nie mogę inaczej 😉
Kreacja bohaterów znakomita. Prawdziwi, nieprzesłodzeni, borykający z się z wieloma problemami.
Tę książkę po prostu się pochłania! A im bliżej jest się rozwiązania całej zagadki, tym buzują w Tobie jeszcze większe emocje, poniew...

Niezagojone blizny rozdrapuje Cierń
Do tego dołożyć naszego Roberta Krefta i nic więcej nie trzeba.
Cierń to trzecia część cyklu z komisarzem Robertem Kreftem,który od lat zmaga się z demonami przeszłości.

W styczniowy wieczór w pobliżu kapliczki Kreft znajduje rozkopany dół, a w nim ludzkie kości. Kilka dni później na drugim końcu miasta młoda kobieta popełnia samobójstwo.
Czy Kreft poradzi sobie z rozwikłaniem kolejnej sprawy?
Wraca do pracy jednak czy sprawa samobójczej śmierci jego matki zostanie wkoncu rozwikłana. Ciągle o niej myśli i nie może zrobić kroku w przód.
Czy odkopane szczątki, samobójcze śmierci kobiet mają coś wspólnego ze sobą? Czy te wszystkie sprawy łączą się w jedną całość?
Czy wkoncu dostaniemy odpowiedzi na pytania, które nurtują nas od pierwszej części?

Jest to ostatnia część i nie zabrakło w niej pytań, ale i odpowiedzi. Cierń to piękne zakończenie całej trylogii. Wspomnienia potrafią zabijać, męczyć.
Wszystkie wątki świetnie się ze sobą łączą.
Kryminał na wysokim poziomie. Autor zawarł w nim wszystko co powinien mieć dobry kryminał. Mamy zagadkę, śledztwa, mroczny klimat, trupy. Jednak prym wiedzie przeszłość naszego bohatera i demony, które depczą mu po piętach.
Autor daje chwilę oddechu naszemu bohaterowi.
Może kiedyś powrócimy do Sosnowca...

Jak ja się cieszę, że złapałam za tę trylogię, kiedy już była skończona. Chyba bym się nerwowo wykończyła, gdybym musiała czekać na kolejne tomy. Bo ta trylogia to taki typowy one case - jedna sprawa ciągnie się we wszystkich trzech tytułach. Podobało mi się to bardzo!

Historia Krefta się zakończyła. I choć z jednej strony szkoda, to z drugiej trzeba przyznać, ze zakończenie było idealne.

Tym razem w kryminalne napięcie wplątała się nostalgia, ból przeszłości i ślady dawnych traum. Porwało mnie to totalnie. Żarski opisał to wszystko tak, że niemal miałam wrażenie, że byłam Kreftem i czułam wszystko to, co czuł on. To nie było przyjemne, ale za to piekielnie dobre.

Nie bardzo wiem jak mam pisać o tej książce nie zdradzając szczegółów. Dlatego może powiem krótko - to jest historia o tym, jak przeszłość wpływa na dziś, na jutro, a nawet na wczoraj. I najgorsze w tym wszystkim jest to, że przeszłości nie da się zmienić, trzeba się z nią pogodzić. Autor wybitnie dobrze pokazał w tej trylogii jak trudna i długa jest droga do takiego pogodzenia się. Najważniejsze, że jest możliwa i da się ją przejść.

Przeczytajcie, bo nie dość, że „Robert Kreft” dostarczy Wam dobrej, kryminalnej zabawy, to jeszcze da myślenia.