Opowieści niepokojące. Od Gogola do Bułhakowa recenzja

Nigdy nie byłam fanką literatury rosyjskiej, więc z wyjątkiem Fiodora Dostojewskiego i Lwa Tołstoja, nie mogłam poszczycić się wiedzą w zakresie ich twórczości. Ostatnio natknęłam się na „Opowieści niepokojące” i muszę przyznać, że zwabiona głównie okładką, zaczęłam czytać opis wydawcy. Gogol, Amfiteatrow, Arcybaszew – nie miałam zielonego pojęcia, kogo tak zachwala pan Krzysztof Tur. Przyszła pora na zmianę.





„Opowieści niepokojące” to mieszanka budzących grozę, krótkich historii.
„Wij” Gogola przeraził mnie do tego stopnia, że miałam koszmary. Zainspirowany opowieściami z kołyski, Mikołaj Gogol, napisał wstrząsającą opowieść o filozofie, czarnej trumnie i pośmiertnych egzorcyzmach.
Gotycka „Spotkanie po trzystu latach” opowieść Aleksego Konstantynowicza Tołstoja wciągnęła mnie w swój mroczny klimat. Pisarz lekko tworzy fikcyjny świat arystokracji, wampirów i opuszczonego zamku.
Natomiast najbardziej podobały mi się krótkie dzieła Antoniego Czechowa i Aleksandra Amfiteatrowa. Doskonałe, przerażające, klimatyczne i mroczne, ukazują w nowym świetle obraz: zła, przemocy, głodu i zemsty.

Książka zawiera liczne przerażające, gotyckie, niekiedy brutalne opowiadania, które skłaniają czytelnika do refleksji. Rosyjscy pisarze każą postawić granicę między rzeczywistym a nierzeczywistym światem. Każdy element tej antologii stanowił nie lada wyzwanie dla moich nerwów i umysłu. W tym cyklu znajdziemy również polski wątek, więc niekoniecznie tak całkowicie po rosyjsku.

Wybrani rosyjscy pisarze słynęli z dużego talentu jasnowidzenia, przepowiedni; znajdziemy wiele utworów nawiązujących do wydarzeń carskiej Rosji, które się spełniły. Rosyjskich pisarzy fascynowała sfera duchowa własnych rodaków, jednak oni wcale nie ułatwiali im życia we własnym kraju, stąd wielu pisarzy wyemigrowało lub zbuntowało się przeciwko władzy i żyło w niesławie. Na zakończenie jeszcze napiszę wzmiankę o zaginionej głowie Gogola.





Mikołaj Gogol – nazwany ojcem nowoczesnej rosyjskiej prozy, miewał różnorakie problemy ze zdrowiem. Autor mawiał, że zdarzały mu się zapaści kilkuminutowe, po których ktoś mógłby uznać go za zmarłego. Nic dziwnego, że pisarz obawiał się swojego pochówku. Tutaj sprawa również wydaje się interesująca. Wieść głosi, że Gogol został pochowany bez głowy. Sprawa do dzisiaj budzi kontrowersje.

Polecam tę niezwykłą antologię nie tylko fanom horroru.