Gra recenzja

Nie wiem czy wiecie, ale uwielbiam książki, w których grupa obcych sobie osób zostaje odcięta od cywilizacji i wspólnie musi rozwiązać jakąś zagadkę lub rozegrać grę - najczęściej niebezpieczną i pozbawioną zasad. Na podobnym schemacie opiera się właśnie “Gra” Sary Antczak.

Sześcioro nieznajomych zjawia się w lesie, by oderwać się od codziennych problemów i zagrać w podchody. Brzmi niewinnie, jednak każdy z bohaterów skrywa pewien sekret lub tajemnicę z przeszłości, która rzutuje na jego obecne życie. Organizatorzy podchodów również nie zamierzają poprzestać jedynie na bezpiecznej zabawie - w końcu celowo wybrali osoby, którym podrzucili zaproszenie do gry…

Zacznę od tego, że mamy tutaj aż sześć perspektyw, a do tego jeszcze retrospekcje dotyczące każdej z postaci. Przez to z początku odrobinę trudno było mi wciągnąć się w tę historię, ale z drugiej strony dzięki takiemu zabiegowi każdego bohatera mogłam poznać lepiej - z czym się zmaga, o czym myśli, dlaczego zdecydował się dołączyć do gry? Najbardziej jednak zżyłam się z Wiktorią - dziennikarką, która dołączyła do gry zamiast swojej przyjaciółki Raisy, by poznać losy jej zaginionej rok temu siostry.

Nie da się ukryć, że “Gra” to naprawdę niezły thriller - dzieje się w niej dużo, a mniej więcej po połowie wydarzenia jeszcze nabierają tempa. Jest też dość brutalnie - zakopanie żywcem to tylko jedna z rzeczy, które czekają na bohaterów. Jeśli wciągniecie się w fabułę i zżyjecie z bohaterami, najbardziej zabolą Was jednak tortury psychiczne, które organizatorzy fundują graczom na każdym kroku.

Chociaż książka mi się podobała - głównie za sprawą klimatu i wartkiej akcji - to nie wiem sama, czy jestem fanką zakończenia. Liczyłam na więcej, na jakieś “bum” będące przy okazji wisienką na torcie, które sprawi, że trudno mi będzie zapomnieć o tej książce. Wydało mi się też nieco naciągane, a postawa niektórych bohaterów do teraz jest dla mnie totalnie niezrozumiała. Muszę jednak przyznać, że kilkukrotnie zwroty akcji mocno mnie zakoczyły i aż mnie kusi, żeby - wiedząc to, co wiem teraz - raz jeszcze przeczytać całość.

Podsumowując, “Gra” nie stanie się moim ulubieńcem, ale uważam ją za dobrą książkę z ciekawą fabułą i dobrze zarysowanymi portretami psychologicznymi bohaterów. Myślę, że mogę Wam ją polecić.